هزاران افسوس که برخی انسان‌ها فرآیند تفکر را به جایی می‌رسانند که ناچار می‌شوند خود را خارج از دیگران و بلکه انسان قرار دهند و امید و معنا را در تقابل با آن‌ها برای خود خلق کنند! این افراد که دیگران را قربانی داستان مورد علاقه خود می‌کنند، هرچند همچون داعش در عمل دست به جنایت نزنند (که البته شاید اگر جرأت و قدرت آن را داشتند می‌کردند)، در ادراک به طور ضمنی مرتکب آن خواهند شد.
