تا حالا شنیده اید که میگویند فلان ماجرا فقط در فیلم اتفاق می افتد؟
یا تا به حال دیده اید که وقتی رفتار های یک نفر از نظر دیگران تصنعی است به او میگویند در فیلم است؟!
در نزد اکثرماها این گونه است که فیلم چیزی است که درصد کمی به واقعیت مربوط میشود و صرفا محصولی است که با آب و تاب میخواهد مارا گول بزند و داستان های غیرواقعی را واقعی نشان دهد.
اما یک لحظه صبر کنید.چه کسی میگوید وظیفه ی فیلم این است که تمام واقعیات را بدون روتوش برای ما معرفی کند؟
به نظر من وظیفه ی اصلی فیلم آن است که به ما الگو بدهد.
الگویی برای بهتر زندگی کردن
الگویی برای عشق و ایثار
الگویی برای شرافت و وطن پرستی و....
اصلا اگر بخواهی از موفقیت در برخی حوزه ها ایده بگیری،گریزی از فیلم دیدن نیست.
میخواهم درباره فیلمی بنویسم که رؤیای ایرانی هارا به تصویر میکشد.رؤیای داشتن یک سیاستمدار شرافتمندی که نه تنها تمام تلاشش را انجام می دهد،بلکه به قول های خودش نیز عمل کند!
داستان فیلم درباره ی مردجوانی است که چیز زیادی از سیاست نمی داند ولی همین ندانستن بزرگترین موهبت اوست!
گاهی وقتا اگر بعضی چیزها را ندانی بهتراست.
این مرد جوان که دارای قدرت کاریزماتیک بالایی می باشد باید مشکلات زیادی را پشت سربگذارد،از عدم محبوبیت خود بین مردم گرفته تا کارشکنی سایر مسئولین و فساد مقامات بالا و...
او تمام تلاش خود را انجام میدهدولی در آخر یک اتفاق او را به زمین میزند!
اتفاقی که برای خیلی از ماها مشترک است.
شمارا دعوت میکنم به تماشای فیلمی دراماتیک،حماسی،سیاسی و اندکی کمدی!
«من بارات هستم»
