یک تراپیست خوب باید احساسات انسان را بپذیرد،با او همدلی کند و بدون سرزنش،ثمره ی انتخاب هایش را به او نشان دهد.همچنین به انسان دیدی بلند مدت برای تصمیم گیری بدهد تا منافع جاودان را فدای هوس های خود نکند!
این فیلم،یک فیلم روانکاوانه نیست اما تمام عناصر چنین فیلمی را داراست!
عالی ترین احساسات انسانی که اشک می باشد را می پذیرد و پا به پای تو پیش می آید.در عین این که با تو همدلی میکند،به تو می آموزد که گاهی باید اعماق وجود خود را به آتش بکشی تا به زندگی دیگران روشنی بخشی!این فیلم باری دیگر ثابت میکند که فقط انسان های شجاع لایق زیستن در صفحات تاریخ هستند!
فیلمی سرشار از بیم و امید،عشق و فراق،خشم و صلح وتهمت و پاکی!
شما را به تماشای فیلمی دعوت میکنم که در پایان تمام سنگریزه های وجودی شما را در آب روان خود حل خواهد کرد!
فیلمی به نام«سیتارام».
