در هنگامه هیاهوی زندگی مدرن، جایی که سرعت و عمل، گاه بر ژرفای اندیشه پیشی میگیرد، لحظاتی رخ میدهد که تلاقی دو جهان متفاوت، نوری از خرد و انسانیت بر میافروزد. یکی از این لحظات، دیدار «فرهاد امینلو»، مردی از جنس حرکت، پویایی و شور زندگی ورزشی، با «دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی»، بزرگمرد فلسفه ایران است؛ عارفی که عمر گرانبهای خود را در مسیر کشف و شهود حقیقت، و گرهگشایی از بغرنجترین مسائل هستی صرف کرده است.
فرهاد امینلو، که سالهاست نبض ورزش و سلامت را در دست دارد و خود نمادی از اراده و انضباط در میدان عمل است، در آستانه مردی نشسته است که گویی هر کلمهاش، فصلی از کتاب هستی را میگشاید. دکتر دینانی، با نگاه نافذ و لحن شیوایش، سالهاست که در کنج خلوت و در اوج بحث و جدلهای فلسفی، به واکاوی معنای زندگی، خدا، انسان و جهان مشغول است. او نه تنها یک فیلسوف، بلکه گویی پلساز میان سنت و مدرنیته، و میان عقل و عشق است.
دیدار این دو شخصیت، بیش از آنکه یک ملاقات عادی باشد، تجلیگاه گفتوگوی دو سویه وجود انسان است: روح پرشور جوانی و عمل در کنار خرد فرزانگی و اندیشه. میتوان تصور کرد که چگونه فرهاد، با ذهنی که به دنبال کارایی و نتیجهبخشی در دنیای مادی است، در برابر عمق نگاه دکتر دینانی، به تأمل در ابعاد عمیقتر وجود میپردازد. و شاید دکتر دینانی نیز، در این جوان پرانرژی، پویایی زندگی و ظرفیت بیکران انسان برای حرکت و دگرگونی را بازمییابد.
این قاب، نه تنها تصویری از یک دیدار، بلکه نمادی است از نیاز بشر به پیوند میان جسم و جان، میان حرکت و سکون، و میان عمل و اندیشه. آنجا که ورزشکار، با تمام توان جسمی خود مرزها را درمینوردد و فیلسوف، با تمام قوا به اعماق معنا شیرجه میزند، هر دو در پی یک حقیقت واحدند: حقیقت وجود، حقیقت زندگی و حقیقت انسان. این دیدار، یادآور آن است که کمال انسانی، نه در یک بعد، بلکه در همنشینی و همافزایی همه ابعاد وجودی اوست؛ جسم و روح، عمل و فکر، جوانی و پیری. در کنار هم، این دو چهره، تکمیلکنندهی معنای زندگی هستند.
