ساغر خنده می
ساغر خنده می
خواندن ۳ دقیقه·۲ سال پیش

گردان دژ، ۳۰۰ لاله در ۴۴روز

۱مهر تا ۴ آبان ۱۳۵۹، سالروز آغاز جنگ بین ارتش بعث عراق و رزمندگان ایرانی بود که در حومه و داخل خرمشهر رخ داد. در پی این حمله (عراق به ایران) ،12 لشکر عراقی به سمت خرمشهر روانه شدند که با مقاومت گردان دژ نیروی زمینی ارتش، گردان تفنگداران دریایی بوشهر ، پاسداران خرمشهر و بومیان خرمشهر رو به رو شدند.

گردان دژ همان گردانیست که حدود ۴۴ روز در مقابل ارتش عراق و همراهانش ایستاد و حدود ۳۰۰ شهید داد. سرهنگ قمری فرمانده گردان دژ در زمان جنگ و از افسران ارتش در دوران پادشاهی پهلوی بودند. با کمال تاسف در حدود دو سال پیش از بین ما رفتند. از ایشان در باره ی خاطراتشان، به نام باغ سوخته کتابی نوشته اند.


فرماندهی مقاومت خرمشهر را سرهنگ علی قمری فرمانده داوطلب گردان دژ خرمشهر و ناخدا هوشنگ صمدی، فرمانده گردان تکاوران دریایی ارتش، محمد جهان‌آرا فرمانده سپاه خرمشهر و حبیب‌الله سیاری که یکی از تکاوران ارتش بود به عهده داشتند. گرچه صدام قصد فتح یک روزه خرمشهر, سه روزه خوزستان و دو هفته‌ای ایران را داشت، اما با مقاومت مردمی و ارتش در خوزستان، به اشغال خرمشهر و حصر آبادان اکتفا کرد. قهرمانان پادگان دژ که نقش کلیدی را در دفاع از خرمشهر ایفا کردند، بدون توجه به درجه و مقام در 34 روز مقاومت خونین، فداکاری و از جان گذشتگی نشان دادند. تعداد زیادی از آنان شهید شدند و تعداد اندکی نیز زخمی شدند.این پادگان هویت 34 روز مقاومت کم نظیر است که از زیباترین و پرافتخارترین، بخش تاریخ خرمشهر در دفاع مقدس به شمار می آید.

                                  تصویر زنده یاد سرهنگ علی قمری تنها بازمانده از بین ۱۹ افسر گردان ۱۵۱ دژ
تصویر زنده یاد سرهنگ علی قمری تنها بازمانده از بین ۱۹ افسر گردان ۱۵۱ دژ


گردان ۱۵۱دژ که بخشی از لشکر ۹۲زرهی اهواز بود، در هنگام شروع جنگ ایران و عراق، وظیفه حفاظت از مرزهای ایران در استان خوزستان، حد فاصل شلمچه تا کوشک را برعهده داشت. در واقع راه زمینی اصلی که یگان‌های نیروی زمینی عراق قصد داشتند از طریق آن از نقطه مرزی شلمچه به سوی خرمشهر پیشروی و آن شهر را تصرف کنند، در محدوده استحفاظی و مأموریت این گردان قرار داشت.

مرز ایران و عراق از زمان حکومت محمدرضا شاه و بعد از عهدنامه ۱۹۷۵ الجزایر بین دو کشور، دارای یک دژ (نوعی خاکریز و استحکامات مرزی) بود، که در حد فاصل نیروهای ایران و عراق کشیده شده بود. این دژ به یک دژ مرکزی و دژهای فرعی تقسیم شده بود و مسئولیت دفاع از این دژها، برعهده گردان ۱۵۱ بود، که نیروهای آن در پادگانی به نام پادگان دژ مستقر شده بودند.

ارتش عراق که در ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ حمله خود را برای اشغال خرمشهر آغاز کرد، با دفاع شدید نیروهای گردان ۱۵۱ روبه‌رو شد. این دفاع یک ماه تمام و تا ۳۰ مهرماه ۱۳۵۸ ادامه یافت. گردان دژ که با حمله لشکر ۳ زرهی و تیپ ۳۳ نیروی مخصوص عراق روبه‌رو شده بود و همزمان با توپخانه و نیروی هوایی عراق، گلوله‌باران و بمباران می‌شد، ۳۰ شبانه روز در برابر نیروهای عراقی جنگید و از محدوده گسترده نوار مرزی و از جمله جاده ۱۷ کیلومتری شلمچه به خرمشهر دفاع کرد، تا مانع ورود نیروهای عراقی به خرمشهر شود.

شدت درگیری گردان دژ با نیروهای عراقی در این ۳۰ روز چنان بود، که فقط در هفته اول جنگ، پنج بار فرماندهی این گردان به دلیل کشته یا مجروح شدن فرماندهان، تغییر کرد. نام آن پنج فرمانده که یکی پس از دیگری کشته یا مجروح شدند؛ سرهنگ جاموسی، سرگرد چهارمحالی، سرگرد شاهان، سروان کبریایی و ستوان گیوتاج بود، که این آخرین فرمانده در واقع پزشک گردان و افسر وظیفه بود، که در نبود فرماندهان بالاترش مجبور شد فرماندهی گردان را برعهده بگیرد. در این دفاع ۳۰ روزه از ۱۹ افسر گردان ۱۵۱ دژ، فقط یک افسر زنده ماند.

رویای صدام در مرزهای خرمشهر رنگ باخت
رویای صدام در مرزهای خرمشهر رنگ باخت


گردآوری شده توسط ساغر خنده می به فرمایش استاد علی اکبر حسنوند
دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز

گردان دژاستاد علی اکبر حسنونداستاد آقای علی اکبر حسنونددفاع مقدساستاد حسنوند
شاید از این پست‌ها خوشتان بیاید