قرار اناطه یکی از نهادهای مهم در آیین دادرسی کیفری است که بهمنظور حفظ انسجام روند رسیدگی و جلوگیری از صدور احکام متناقض، بهکار میرود. بر اساس این قرار، قاضی کیفری رسیدگی به پروندهای را موقوف میکند تا ابتدا در مرجع صالح، تکلیف یک مسئلهی حقوقی یا موضوعی که مستقیماً در سرنوشت دعوای کیفری اثرگذار است، روشن شود.
برای نمونه، تصور کنید در یک پروندهی سرقت، متهم ادعا میکند که مال مورد نظر در مالکیت او بوده است. در این صورت، قاضی کیفری برای رسیدن به حقیقت، باید ابتدا مشخص شود آیا این مال واقعاً متعلق به متهم بوده یا خیر. چون قاضی کیفری صلاحیت اظهار نظر در امور مالکیت را ندارد، باید منتظر رسیدگی دادگاه حقوقی بماند. در اینجا قرار اناطه صادر میشود تا پرونده کیفری تا زمان تعیین تکلیف موضوع در مرجع ذیصلاح متوقف بماند.
صدور قرار اناطه نیازمند وجود سه شرط اساسی است:
اول آنکه موضوع حقوقی با پرونده کیفری ارتباط مستقیم داشته باشد
دوم اینکه تشخیص آن خارج از صلاحیت دادگاه کیفری باشد
سوم، رسیدگی به آن در دادگاه صالح دیگری در جریان باشد یا قابل طرح باشد
قرار اناطه از منظر حقوقی، ضامن دقت و عدالت در فرآیند دادرسی است. این نهاد از تصمیمگیری شتابزده جلوگیری کرده و به قضات این امکان را میدهد تا در پرتو تصمیمگیری سایر مراجع ذیصلاح، به ماهیت امر رسیدگی کنند. بنابراین، اناطه را باید ابزار تعادل بین مراجع قضایی و نظم در رسیدگیها دانست؛ ابزاری که با وجود ظاهر تأخیریاش، نقش کلیدی در تحقق عدالت ایفا میکند. انواع قرار اناطه به شرح ذیل است:
امیدوارم که این مطلب براتون مفید بوده باشه. سوالات خودتون رو از ما بپرسید تا در اسرع وقت، بهترین جواب رو بگیرید.
#قرار-اناطه #قرار-حقوقی
