زمانی که ما در شرایطی همچون تحقیر بی احترامی قرار میگیرم واکنش یکسانی نداریم عده ای به سرعت واکنش بد میدن و خیلی بدتر بی احترامی و حرف های غیر محترمانه میگویند و بر این باورن که اگر تو با من خوب باشی من با تو خوبم و اگر بد باشی من بدتر میشوم راستش من هم ۲ سال پیش بر این باور زندگی میکردم که به نظر من کاملا طبیعی است زیرا از بچگی به ما میگفتن اگر کسی در مدرسه تو را اذیت کرد تو نیز او را اذیت کن بعد ها که بزرگتر شدم با ادم های بیشتری معاشرت کردم رفتارهای مختلفی را دیدم کم کم که به خودم امدم و فکر کردم این قانون انعکاس که خودم ساختم خوب است اما نه همیشه وقتی فردی به من توهین کند و من به او در اینجا من هم ارزش شخصیت خودمو کم کردم چون کاری انجام دادم که به نظرم زشت است چند روز پیش وقتی داشتم پادکست جافکری گوش میکردم گوینده به نکته خوبی اشاره کرد{ما شبیه به چیزهایی میشویم که مدام میگوییم هرگز من اینطور نمی شوم زیرا انقدر ان ویرگی را درک کردیم و به ان فکر کردیم که شیبه ان میشویم. یهو به خودمون میایم میبینیم شبیه اونی شدیم که ازش بیزاریم دقیقا همون ادمی که توهین و بی احترامی میکنه . دوست من از تو میخوام این چرخه ادامه ندیم من همیشه در این شرایط که واقعا واسه من خوب بوده اول جایگاه اون فرد میبینم اگر واقعا حضورش در زندگی من پررنگ و صمیمی است اول دلیل جویا میشم و بعد با او مشکل حل میکنم ولی اگر فردی باشه که هیچ شناختی از من نداره و توهین میکنه من اینجا او را نادیده میگیرم و از خدا میخوام مشکلاتش هر چه سریع تر حل بشه بی تفاوتی در اینجا غوغا میکند دوست من ??
