تاریخچه خودروهای برقی
یکی از مهم ترین دغدغه های بشر در دنیای امروزی پدیده ای خطرناک به نام "گرمایش زمین"(Global warming) می باشد.
افزایش روزانه آلاینده های پر خطر برای محیط زیست و گاز های گلخانه ای، موجب افزایش آلودگی هوا و به تبع آن سوراخ شدن لایه اوزون شده و این امر یک تهدید جدی برای ادامه حیات بشر در این کره خاکی محسوب می شود.
سالیان زیادی است که دوستداران محیط زیست به مدیران کارخانه ها و به طور کلی تولید کنندگان اصلی این گونه آلاینده های پر خطر هشدار داده و آن ها را به کاهش مصرف سوخت های فسیلی تشویق می کنند.
آنها امیدوار هستند که با دعوت کردن مردم به مصرف کمتر سوخت های فسیلی، در مصرف این نوع سوخت های طبیعی نیز صرفه جویی شود، زیرا جمعیت جهان روز به روز در حال افزایش بوده و احتمال به اتمام رسیدن این منابع با ارزش نیز وجود داشته و اتمام آن یک تهدید جدی برای آینده بشر به شمار می آید.
در همین راستا بسیاری از کشور های جهان، در سال های اخیر برنامه های کوتاه مدت و بلند مدتی را ارائه دادند و با ارائه تسهیلات و کمک های ویژه، به حمایت از تولید خودروهای برقی برخاسته و مشتریان صنعت خودرو را به سمت و سوی استفاده از وسایل نقلیه دوستدار محیط زیست ترغیب کرده اند.
شرکت های خودرو سازی بزرگ نیز رویکرد خود را تغییر داده و به منظور حمایت از طرح مقابله با گرمایش زمین و هم چنین به منظور جذب مشتریان بیشتر به سمت کمپانی های خود، وارد صنعت تولید خودروهای برقی شدند. به گونه ای که بسیاری از کمپانی های بزرگ همانند فولکس واگن، در حال سرمایه گذاری روی این نسل از خودرو ها هستند.
پس بدین ترتیب ظرفیت استفاده از خودروهای برقی روز به روز در حال افزایش بوده و در قرن 21 نیاز به این صنعت جدید بیش از هر زمان دیگری به چشم می خورد. این مساله برای کمپانی تسلا بیش از هر کمپانی دیگری حائز اهمیت بوده، به گونه ای که تمامی کسب و کار و در آمد خود را متمرکز بر خودروهای برقی که دارای باتری می باشند کرده است.
تاریخچه خودروهای برقی فقط مربوط به سال های اخیر نمی باشد. این خودرو ها تاریخچه بسیار جالبی دارند و حتی می توانیم بگوییم از یک قرن پیش و قبل از خودرو های بنزینی نیز در جهان تولید شده و وارد بازار شده اند.
سال های طلایی تولید این نوع خودرو ها مربوط به اواخر سده هیجدهم میلادی و اوایل سده نوزدهم است. به طوری که در سال 1828، یک مهندس، فیزیکدان و کشیش مجارستانی به نام "آنیوس ای ستوان جدلیک" (Anyos Istvan Jedlik) نخستین مدل موتور الکتریکی را ساخت.
البته از آن جایی که در مورد تاریخ دقیق ظهور خودرو های الکتریکی اختلاف نظر وجود دارد، کسی از تولید اولین خودروی برقی اطلاع ندارد و به همین دلیل بسیاری از مردم، سال های 1834 یا 1835 را به عنوان سرآغاز دوران طلایی خودروهای برقی می شناسند.
در سال 1834 توماس دیونپورت (Thomas Davenpost) آمریکایی یک لوکوموتیو کوچک که توسط دو آهنربای الکتریکی قدرت می گرفت را ساخت. در آن زمان از این لوکوموتیو در خط راه آهن استفاده می شد.
ولی از آن جایی که این اختراع یک مدل تراموای شهری الکتریکی به شمار می آمد، یک نمونه اولیه برای اتومبیل ها نبود و چندین سال بعد و در قرن 21 به کار گرفته شد.
تراموا نام دیگر واگن برقی است که می تواند هم درون شهر و هم بیرون از شهر بر روی ریل هایی که در خیابان قرار داده شده حرکت کند. البته برخی از تراموا ها ممکن است طوری طراحی شوند که از روی راه آهن های معمولی و یا از روی راه آهن مترو و ریل های سبک هم عبور کنند.
این واگن های برقی معمولا برای حمل مسافر طراحی شده اند و به ندرت از آنها در جابجایی بار استفاده می شود.
از مخترعان دیگری که در این دهه در زمینه ساخت خودروهای برقی فعالیت داشته اند می توان به "رابرت اندرسون" (Rabert Anderson) اشاره کرد. او یک دانشمند اسکاتلندی بود گه بین سال های 1832 تا 1839 میلادی یک کالسکه الکتریکی را طراحی کرد.
در سال 1859 میلادی فیزیکدان فرانسوی به نام "گاستون پلانته" (Gaston Plante) موفق به اختراع باتری اسیدی قابل شارژ شد.
باتری اسیدی یا باتری سربی-اسیدی یک باتری قابل شارژ است که در آن زمان این نوع باتری، علی رغم ذخیره انرژی کم نسبت به وزن و حجم آن،ولی به دلیل هزینه پایین و عرضه زیاد در وسایل نقلیه موتوری بیشتر مورد استفاده قرار می گرفت.
در سال 1881 میلادی شیمیدان فرانسوی به نام "کامیل فور" (Camille Faure) توانست باتری اسیدی دیگری را اختراع کند.
این باتری علاوه بر قدرت دادن به اتومبیل، 5 سال بعد، یعنی در سال 1886 و برای اولین بار در زیر در یایی ها هم مورد استفاده قرار گرفت. جالب است بدانید که از این باتری در روشن کردن شهر پاریس نیز استفاده شده و به این ترتیب این شهر لقب "شهر نور" (the city of lights) را به خود اختصاص داد.
علاوه بر فرانسوی ها، بسیاری از دانشمندان انگلیسی نیز در تولید خودروهای برقی دستی داشته اند. به گونه ای که در سال 1884 توماس پارکر (Thomas Parker) اولین خودروی برقی خود را در لندن اختراع کرد.
او از باتری های دارای ظرفیت بالا و قابل شارژی که خود طراحی کرده بود، در این خودرو استفاده کرد. از نوآوری های دیگر او می توان به برقی کردن وسیله زیر زمینی لندن، تراموای لیورپول و بیرمنگام و سوخت بدون دود Coalite اشاره کرد.
در سال1887 میلادی، محترع آمریکایی به نام "ویلیام موریسون" (William Morison) تلاش زیادی در زمینه تولید خودروهای برقی کرد، ولی موفق نبود. وی در این زمینه ناامید نشد و در سال 1890 توانست چند مدل مختلف از خودروهای برقی را بسازد.
همان طور که قبلا هم اشاره شد، دوران طلایی صنعت خودروهای برقی مربوط به اواخر سال های 1800 می باشد. به گونه ای که در اواخر سال های 1890 و اوایل سال های 1900 علاقه مردم به وسایل نقلیه الکتریکی افزایش یافت.
در آن زمان، شخصی به نام Walter C. Bersey تاکسی های برقی را متداول کرد و تاکسی برقی به ناوگان تاکسی رانی و خیابان های لندن وارد شد. پس از مدتی این تاکسی ها با نام مستعار "humming birds" معروف شدند، زیرا سر و صدای تولید شده توسط آن ها، صدایی همچون زمزمه بود.
در سال 1911 اولین خودروی هیبریدی توسط شرکت شیکاگویی "وودز موتورز" وارد بازار شد. از آن جایی که این خودرو نسبت به قیمتی که داشت دارای سرعت کافی و سرویس های مورد نظر نبود، معرفی آن به بازار با شکست مواجه شد.
در آن زمان با توجه به وجود محدودیت های تکنولوژی، حداکثر سرعت خودروهای برقی 32 کیلومتر بر ساعت بود ولی علی رغم داشتن سرعت پایین، نسبت به رقیبان خود مزیتی بیشتری داشتند.
این خودرو ها بو، لرزش و سر و صدای خودرو های بنزینی را نداشتند. هم چنین نیاز به تعویض دنده در آنها نبود و بر عکس خودرو های بنزینی که شامل یک هندل دستی برای روشن شدن موتور خودرو بودند، نیاز به تلاش بدنی زیادی برای روشن شدن نداشتند.
خودروهای برقی محبوبیت زیادی در میان ثروتمندان نیز کسب کرد و روز به روز افراد از قشر های مختلف جامعه از این خودرو ها برای تردد در شهر استفاده می کردند. هم چنین خودروهای برقی به دلیل سهولت در کارکردشان، جزو مناسب ترین وسایل نقلیه برای خانم ها به شمار می رفت.
مزایای استفاده از خودرو های برقی
تحقیقات فراوانی در زمینه نحوه کاهش مصرف سوخت های فسیلی، گاز های گلخانه ای و آلودگی هوا شده است. به گونه ای که دولت آمریکا و بسیاری از کشور های توسعه یافته، برنامه های طولانی مدتی در زمینه استفاده کردن از خودروهای برقی به جای خودرو های بنزینی ارائه کرده اند.
خودرو های معمولی با بنزین که یک سوخت فسیلی است کار کرده و گاز دی اکسید کربن تولید می کنند. اما خودروهای برقی همان طور که از اسمشان پیداست با برق کار می کنند و هیچ بنزینی نمی سوزانند و در نتیجه دی اکسید کربن نیز تولید نمی کنند. به همین دلیل نام این خودرو ها را خودرو های بدون انتشار گاز های مضر نهادند.
اشاره به این موضوع بسیار مهم است که بدانید درست است که خودروهای برقی با برق کار می کنند، ولی در کشور های مثل آمریکا، برق عمدتا از یک سوخت فسیلی دیگر یعنی زغال سنگ تولید می شود.
به همین دلیل سرمایه گذاری به نام "وینود کاسلا" که در زمینه انرژی های پاک فعالیت دارد، خودروهای برقی را "خودرو های زغال سنگ سوز" نامید.
ولی از آن جایی که منابع انرژی تجدید پذیر مانند انرژی خورشیدی و باد هم می توانند انرژی لازم برای خودروهای برقی را تولید کنند، بدون آن که دی اکسید کربنی تولید شود، از محبوبیت این اتومبیل ها کاسته نشده است.
ازمهم ترین مزایای خودروهای برقی نسبت به خودرو های معمولی می توان به موارد زیر اشاره کرد:
معایب استفاده از خودروهای برقی
اگر چه خودروهای برقی دارای مزایای بسیار زیادی می باشند، ولی در ابعاد گسترده تر دارای معایبی نیز هستند که این امر مانع همه گیر شدن آن ها در میان مشتریان شده است. از معایب مربوط به آن ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
