همسترها جوندگانی از نسل موش ها و رت ها هستند. اندازه آنها کوچک ، موجوداتی مستقل ، وسواسی در بهداشت و اقتصادی هستند. همین ها کافی است که همسترها را به حیوان خانگی محبوب در سرتاسر دنیا از جمله ایران تبدیل کند.
متداول ترین نژاد همستر خانگی در ایران، همستر سوری است ( با نام علمی mesocricetus aurat ) که بدلیل رنگ غالب آن با عنوان " همستر طلایی " هم شناخته می شود. اما امروزه انواع دیگری از همسترهای سوری با رنگ ها و پوشش های مویی مختلف در طبیعت و خانه ها دیده می شوند. نژادهای دیگر همستر که در خانه ها نگهداری می شوند شامل همستر روسیه ای، همستر چینی و همستر اروپایی است.
داستان مهاجرت این همستر ها از سوریه به اروپا و آمریکا از 1930 آغاز شده است. زمانی که این حیوانات برای تحقیق در آزمایشگاه به اروپا و آمریکا آورده شدند. طول و عرض همستر های سوری 170-180 میلی متر و طول دم آنها 12 میلی متر است. وزن آنها 110-140 گرم است و ماده ها بزرگتر از نرها هستند. همسترهای سوری که موهای پشتی قهوه ای مایل به قرمز دارند کم حوصله تر هستند. نژاد های دیگر همستر وزنی کمتر از 100 گرم دارند و به همین دلیل معاینات دامپزشکی آنها پیچیده تر است.
همسترهای سوری یک جفت غدد هرمونی در دو طرف بدن خود دارند که کاملا طبیعی است. این غدد از سلول های چربی ، رنگدانه و موهای انتهایی تشکیل شده است که در نرها بزرگتر و پررنگ تر هستند.
همه همسترها دارای کیسه هایی زیر لپ های خود هستند که به آنها کیسه های گونه ای گفته می شود. این کیسه ها تا اندازه ای بزرگ هستند که تا شانه همستر می رسند و گاهی پر از غذا می شوند.
همسترهای سوری ماده نسبت به نرها چاق تر هستند و به طور کلی نسبت به سایر همسترها پرخاشگرند.
چرخه فحلی آنها 4 روز طول می کشد که در این مدت 1 روز فحل هستند. در پایان ممکن است ماده ای خامه ای رنگ از آنها دفع شود. طول دوره بارداری در همستر ها 16 تا 19 روز و تعدد بچه ها از 2 تا 16 متغیر است. کمبود غذا، سردی زیر 10 درجه هوا و وزن کم دوران بارداری، دستکاری بچه ها حتی از روی خیرخواهی از عواملی است که باعث ایجاد همنوع خواری در همستر های جوان می شود.
هسمتر های نوزاد نهایتا از 20 روزگی مستقل می شوند و از 7-8 هفتگی به بلوغ جنسی می رسند. طول عمر همستر ها نهایتا تا 3 سال و عمر مفید آنها بین 5/1 تا 2 سال است.
