ما باید باور کنیم به اندازه ای که از توحید دور میشیم،از آرامش دورمیشیم وبه اندازه ی جایگاهی که برای مردم توعزت وذلتمون قائلیم،ازتوحید دورمیشیم وبه اندازه ی آدمایی که حس میکنیم میتونن بهمون عزت و ذلت بدن،از خدا دورترمیشیم.راستی تاحالافکرکردیدآدمایی که ماخیال میکنیم میتونن عزتمون بدن یاذلیلمون کنن،چقدر زیادن.تازه این آدما با همدیگه خیلی هم فرق دارن وهرکدوم با یه قائده ای به آدم عزت میدن یاآدم رو ذلیل میکنن.چقدر آدم مضطرب میشه وقتی میخواد عزت رو ازاین هابگیره!یکی ازآیه هایی که خیلی خیلی دوسش دارم،آیه ۳۹ سوره یوسف هستش که حضرت یوسف به اون دوتارفیق زندانیش میگه:
«ای دو رفیق زندانی ام!آیا خدایان پراکنده بهترند یا خدای یگانه مقتدر؟
به نظر شما آدم چندتا رب داشته باشه بهتره یا یه رب خیلی بزرگ ومتقدر؟آدمی که چند تا رب داره و رباش همه باهم فرق دارن،خیلی خیلی باید تلاش کنه تا بتونه جایگاه خودش رو پیش اوناحفظ کنه وعزیزبمونه؛اما اونی که یه رب داره وربشم مقتدر وبزرگه وبرهمه غلبه داره،خیالش راحته.پیش اون که عزیز بشه،دیگه دغدغه ای نداره؛چون همه ی عزت،همینی هست که پیش این یه دونه خداست.بیایدبشماریم ببینیم چندتا رب داریم:یکی،دوتا،سه تا،....
ده تا،بیست تا،سی تا...
آدم تودغدغه هاشم بایدموحدباشه؛یعنی فقط نگران یه نفرباشه.وقتی توحیدقوی میشه،خاصیتش اینه که همه ی دغدغه های آدم رویه جا جمع می‌کنه و‌یه رنگ بهش میده.آدم موحدفکرش صدجانیست,یه جاست؛اونم پیش خدا.آدمی که چندتارب داره,فکرش به تعداد رب هایی که داره،پراکنده است.تمرکز،ویژگی آدم موحده.طرف،یه عالمه خودش رو می‌کشه تا بافنون مختلف،به تمرکزبرسه،درحالی که تمرکز واقعی یه راه بیشتر نداره؛اونم قوی کردن توحیده.همین وبس.
منبع:کتاب طعم شیرین خدا
