جاده داریم تا جاده...

جاده زیباست اما زمانی که باعث رسیدن شود نه دوری!

کودک که بودم جاده را برای زیبایی هایش دوست داشتم؛ برای ماشین هایی که حرکت می‌کردند، حس شادی که در کنار خانواده ساخته می‌شد، شوقی که برای رسیدن به مقصد داشتم...!!!

اما... اما زمانی که بزرگ شدم فهمیدم جاده بجز زیبایی و شور و شوق حس و حال های دیگری هم دارد؛ دلتنگی، دور کردنت از عزیزانت...

آن زمان است که جاده برایت غم‌انگیز می‌شود؛ ماشین ها،شوق رسیدن به مقصد، حس شادی کنار خانواده همگی به یکباره مانند دود آتش بر هوا می‌روند و تنها خاکستری از جنس غم و حسرت برایت باقی میماند. حسرت یکبار دیگر گفتن دوستت دارم...