آشنایی با نحوه‌ی کار دوربین‌های بدون آینه

دوربین بدون آینه نیست و چه چیزی آن را از یک دوربین DSLR جدا می‌کند؟ در صورتی که تازه با دوربین‌هایی که لنز قابل تعویض دارند، تشخیص اینکه چه نوع دوربینی برای شما مناسب است ممکن است خیلی سخت باشد. به همین خاطر قصد داریم در این مقاله نحوه‌ی کار دوربین بدون آینه و تفاوت آن را با دوربین‌های آینه‌دار شرح دهیم. با ما همراه باشید:

دوربین بدون آینه چیست؟

همانطور که از نام آن پیداست، در دوربین های بدون آینه نیازی به آینه که یکی از اجزای کلیدی دوربین‌های DSLR است وجود ندارد. عبارت DSLR مخفف Digital Single Lens Reflex است و کلمه‌ی Reflex نیز به طبیعت بازتابی آینه اشاره دارد. آینه موجود در دوربین‌های DSLR نور را به سمت منظره‌یاب اپتیکال دوربین بازتاب می‌دهد. در دوربین های بدون آینه هیچ نوع منظره‌یاب اپتیکالی وجود ندارد و سنسور همیشه در معرض نور قرار دارد. با این کار شما می‌توانید پیش نمایش دیجیتالی عکس مورد نظر خودتان را روی منظره‌یاب الکترونیکی دوربین و یا صفحه نمایش LCD آن مشاهده کنید. به این دلیل به این دوربین‌ها بدون آینه گفته می‌شود و به دوربین‌های DSLR آینه‌دار گفته نمی‌شود که برای مدت‌های طولانی تنها استاندارد ساخت دوربین، به صورت آینه دار بود.

عبارت بدون آینه کمی گیج کننده است. از این عبارت تا زمان عرضه‌ی دوربین های بدون آینه با لنز قابل تعویض استفاده نشد اما انواع مختلفی از دوربین‌ها هستند که از آینه استفاده نمی‌کنند. از لحاظ فنی دوربین‌های Point-And-Shoot هم بدون آینه محسوب می‌شود ولی از عبارت «بدون آینه» به صورت عمومی برای اشاره به دوربین‌های دیجیتالی با لنز قابل تعویض (Interchangeable Lens Camera یا به صورت خلاصه ILC) استفاده می‌شود که یا منظره‌یاب الکترونیکی داشته باشند یا اصلا منظره‌یاب نداشته باشند. در این مقاله هم ما در مورد این نوع دوربین‌ها صحبت می‌کنیم.

بدون وجود جعبه آینه بزرگی که در بدنه دوربین‌های DSLR وجود داشت، دوربین های بدون آینه نسبت به دوربین‌های DSLR خیلی کوچک‌تر هستند. قبلا دوربین های بدون آینه بیشتر بین کاربران مبتدی محبوب بودند ولی اخیرا به دلیل مزایای خیلی زیادی که نسبت به دوربین‌های DSLR دارند در بین کاربران حرفه‌ای نیز محبوبیت خیلی زیادی دارند.

لنزها

در نظر داشته باشید که فقط به دلیل اینکه دوربین شما کوچک‌تر است دلیل نمی‌شود که لنز مورد استفاده برای آن هم باید کوچک باشد. یک لنز 300 میلیمتر مورد استفاده برای دوربین‌های فول فریم DSLR از لحاظ ابعاد هیچ تفاوتی با همان لنز برای دوربین های بدون آینه فول فریم ندارد.

اما ابعاد کوچک‌تر سنسور ممکن است باعث شود سایز لنزهای مورد استفاده کوچک‌تر باشد. لنزهای میکرو سه چهارم که یک فرمت پیشروی بدون آینه هستند و توسط المپیوس و پاناسونیک به صورت مشترک تولید می‌شوند کراپ فاکتوری برابر با 2x دارند و به همین خاطر یک لنز 150 میلیمتری می‌تواند باعث خلق میدان دید معادل فول فریمی برابر با 300 میلیمتر داشته باشد و در عین حال ابعاد آن خیلی هم بزرگ و حجیم نباشد. البته کیفیت تصویر لنزهای بزرگتر معمولا بهتر است و به همین خاطر سایز سنسور کوچک‌تر نقاط ضعفی هم دارد.

مثل دوربین‌های DSLR، دوربین های بدون آینه نیز از مانت سرنیزه‌ای برای اتصال لنزهای مختلف استفاده می‌کنند و هر کمپانی نیز مانت مخصوص به خود را دارند ولی مانت دوربین‌های میکرو سه چهارم در بین شرکت‌های پاناسونیک، المپیوس و برخی شرکت‌های تولیدکننده دوربین‌های اختصاصی مثل DJI و BlackMagic مشترک است و همگی از یک مانت ثابت استفاده می‌کنند. همچنین پاناسونیک و سیگما از مانت L که مخصوص فول فریم‌های لایکا است نیز استفاده می‌کنند. نیکون، کانن و سونی همگی مانت اختصاصی خود را دارند که توسط تولیدکننده‌های دیگر استفاده نمی‌شود. این بدین معنی است که شما نمی‌توانید از لنزهای کانن روی دوربین‌های نیکون و یا بالعکس استفاده کنید.

با این وجود یکی از نکات خیلی جالب در مورد دوربین های بدون آینه این است که فاصله فلنج (فاصله بین مانت لنز و سنسور) آن‌ها خیلی کوتاه‌تر از فاصله فلنج دوربین‌های DSLR است. این بدین معنی است که شما می‌توانید لنزهای مختلفی از تولیدکننده‌های مختلف را با استفاده از آداپتورهای عرضه شده به این دوربین‌ها وصل کنید. کمپانی‌های زیادی هستند که به تولید آداپتور برای دوربین های بدون آینه مشغول هستند و به شما این امکان را می‌دهند که از مجموعه گسترده‌ای از لنزها از جدیدترین لنزهای کانن گرفته تا لنزهای قدیمی قطع متوسط را روی دوربین خودتان نصب کنید. معمولا زمان استفاده از آداپتور لنز تا حدودی کیفیت عکس‌های شما تحت تاثیر قرار خواهد گرفت ولی امکان استفاده از لنزهای دیگر، یک مزیت خیلی بزرگ برای افرادی است که مجموعه بزرگی از لنزهای قدیمی را در اختیار دارند.

منظره‌یاب الکترونیک یا اپتیکال

منظره‌یاب‌های الکترونیک قدیمی خیلی ضعیف‌تر از همتایان اپتیکال خودشان بودند اما این موضوع در طول سال‌های اخیر به شدت تغییر کرده است. امروزه روی دوربین های بدون آینه از منظره‌یاب‌های الکترونیکی با رزولوشنی تا 5.7 میلیون پیکسل و ضریب تازه‌سازی 120 فریم بر ثانیه استفاده می‌شود که واضح‌تر و واکنش‌گراتر از همیشه هستند و تفاوت چندانی با منظره‌یاب‌های اپتیکال ندارند. علاوه بر این، منظره‌یاب‌های الکترونیک گزینه‌های شخصی‌سازی خیلی زیادی دارند که نمی‌توانید در منظره‌یاب‌های اپتیکال بیابید. این گزینه‌ها از دوربینی به دوربین دیگر متفاوت هستند ولی ممکن است شامل گزینه‌هایی مثل نمایش راهنماهای نوردهی پیشرفته مثل هیستوگرام، مانیتور شکل موج و… روی صفحه‌ی منظره‌یاب باشند.

همچنین منظره‌یاب الکترونیک یا EVF می‌تواند قبل از ثبت عکس به شما نشان دهد که تصویر شما دقیقا به چه شکلی دیده خواهد شد و به شما کمک می‌کند به سادگی و سرعت تنظیمات مورد نیاز خودتان را اعمال کنید. به این ترتیب آزمون و خطایی که در زمان استفاده از منظره‌یاب اپتیکال با آن مواجه بودید را از بین خواهید برد و می‌توانید تصمیمات آگاهانه‌تری بگیرید.

آخرین مزیت EVF نیز این است که در زمان فیلمبرداری هم می‌توانید از EVF استفاده کنید ولی منظره یاب اپتیکال دوربین DSLR در زمان فیلمبرداری کاملا بلاااستفاده خواهد بود. برای فیلمبرداری باید سنسور به صورت مداوم نوردهی شود و به همین خاطر یک دوربین DSLR باید در حالت Live View قرار داشته باشد تا بتوانید از آن برای فیلمبرداری استفاده کنید. یکی از دلایلی که دوربین های بدون آینه نسبت به دوربین‌های DSLR گزینه بهتری برای فیلمبرداری هستند همین موضوع است.

اتوفوکوس

اولین دوربین های بدون آینه اتوفوکوس خیلی ضعیفی داشتند اما مدل‌های امروزی توانسته‌اند خودشان را به خوبی به دوربین‌های DSLR برسانند و از جهات مختلفی از آن‌ها عبور کنند. با وجود اینکه عملکرد اکثر دوربین های بدون آینه امروزی اصلا آهسته و یا همراه با لگ نیست اما هنوز هم برخی دوربین‌های DSLR وجود دارند که در نور کم عملکرد بهتری دارند. البته دوربین های بدون آینه توانسته‌اند با ارائه قابلیت‌های بیشتری مثل تشخیص چشم و ردیابی هوشمند سوژه، این مشکل را تا حدودی بپوشانند. در این زمینه سونی با ارائه تکنولوژی اتوفوکوس روی چشم بلادرنگ پیشرو است اما تقریبا تمامی تولیدکننده‌های دوربین بدون آینه به نوعی تکنولوژی تشخیص چشم را در دوربین‌های خودشان گنجانده‌اند.

عمر باتری

با وجود اینکه ممکن است در آینده دوربین های بدون آینه از لحاظ عملکرد اتوفوکوس بهتر از دوربین‌های DSLR باشند، یکی از بخش‌هایی که همیشه ضعیف‌تر خواهند بود عمر باتری است. با وجود اینکه دوربین‌های DSLR می‌توانند با یک بار شارژ تا هزار عکس مختلف بگیرند این مقدار برای دوربین های بدون آینه در بهترین حالت ممکن 400 شات با هر بار شارژ است. به دلیل اینکه سنسور و EVF یا LCD دوربین در زمان عکاسی همیشه باید روشن باشند، مصرف باتری دوربین های بدون آینه خیلی بیشتر از دوربین‌های DSLR است. در این زمینه بهینه‌سازی‌های خیلی زیادی انجام شده است اما قابلیت استفاده از دوربین DSLR در تمام طول روز یک مزیت خیلی بزرگ برای برخی عکاس‌ها و به خصوص افرادی که رویدادهای زنده و ورزشی را پوشش می‌دهند است.

جمع‌بندی

دوربین های بدون آینه لزوما بهتر یا بدتر از دوربین‌های DSLR نیستند ولی در برخی بخش‌ها مزایا (فیلمبرداری) و معایبی (عمر باتری کم) هم دارند. انتخاب اینکه کدام دوربین برای شما بهتر است نهایتا به نیازها و سبک کاری شما بر می‌گردد. دوربین های بدون آینه و به خصوص مدل‌های کوچک‌تر گزینه خیلی خوبی برای عکاس‌هایی هستند که به شکل تفریحی عکاسی می‌کنند و عمر باتری کمتر برای آن‌ها مهم نیست. برای کاربران حرفه‌ای‌تر انتخاب این دوربین‌ها کمی با ریسک همراه است ولی شما قبل از هر چیز باید نیازهای خودتان را مشخص کنید تا بتوانید تصمیم بهتری بگیرید.

جهت خواندن مطالب بیشتر به سایت نورنگار مراجعه نمایید.