وقتی تصمیم می‌گیرید که از یک سوژه در فاصله خیلی نزدیک عکاسی کنید، یک لنز ماکرو بهترین انتخاب است. اما بیشتر لنزها به شما اجازه فوکوس کافی برای دستیابی به اندازه واقعی را نمی‌دهند. اما بدون خرید یک لنز ماکرو جداگانه، چگونه می‌توانیم به این مورد دسترسی پیدا کنیم؟ یا اگر شما یک لنز ماکرو برای فوکوس نزدیک‌تر می‌خواهید چه؟ اینجا جایی است که اکستنشن تیوب به کار می‌آید. اکستنشن تیوب حد فوکوس را بسیار گسترده می‌کنند و اجازه عکاسی ماکرو و کلوز آپ را به ما می‌دهند.
هرچقدر لنز شما از حسگر دورتر باشد، توانایی فوکوس نزدیک‌تر لنز بالا می‌رود. برای عکاسی ماکرو، به فوکوس نزدیک نیاز دارید.
اکستنشن تیوب لنز باعث افزایش بزرگ نمایی لنز شما می‌شود. آنها یک نقطه شروع ارزان و موثر در ساخت کیت عکاسی ماکرو هستند.
این تیوب‌ها بین بدنه دوربین و لنز قرار می‌گیرند. آنها مانند یک لنز معمولی به دوربین شما وصل می‌شوند و لنز به جلوی آنها وصل می‌شود.
از نظر فنی، اکستنشن تیوب‌ها در هنگام نگه داشتن قطر دیافراگم و حداقل فاصله فوکوس ثابت، فاصله کانونی را افزایش می‌دهند.
اکستنشن تیوب‌ها به لنز اجازه می‌دهند تا در فواصل نزدیک‌تر فوکوس کنند، زیرا عنصر فوکوس از سنسور دورتر خواهد بود. در نتیجه، بزرگنمایی افزایش می‌یابد ، تا زمانی که در حداقل فاصله فوکوس به حد خود برسد.
اما بزرگ نمایی دقیقاً چیست؟
بزرگ نمایی نسبت اندازه یک شئ در مقایسه با اندازه آن در سنسور و حداکثر بزرگنمایی لنز در نزدیک‌ترین فاصله فوکوس آن است.
اکثر لنزهای غیر ماکرو حداکثر نسبت بزرگ نمایی مابین 1.8 و 1.3 دارند. این مقدار برای پرتره یا عکاسی محصول مناسب است، اما برای تصاویر ماکرو مناسب نیست.
شما می‌توانید فاصله فوکوس را کاهش دهید و در نتیجه با اضافه کردن اکستنشن تیوب‌ها، این نسبت را افزایش دهید.
برگرفته از فرمول بزرگنمایی عمومی، در اینجا راهی سریع برای محاسبه نسبت بزرگنمایی هنگام اضافه کردن اکستنشن تیوب وجود دارد:
بزرگنمایی اصلی [به شکل 0.x] + (طول اکستنشن تیوب‌ها / فاصله کانونی لنزها).
بیایید نگاهی به لنز ماکرو مورد علاقه خود بیاندازیم، Canon 100m f/2.8 L IS. این لنز قابلیت بزرگنمایی 1:1 را به صورت پیش فرض دارد، اما ما اغلب آن را بیشتر با اکستنشن تیوب افزایش می‌دهیم.
ما آن را دوست داریم، به خصوص به دلیل اینکه محاسبه بزرگنمایی آن به لطف فاصله کانونی 100 میلی متری، بسیار آسان است.
در زیر می بینید که یک اکستنشن تیوب با طول 25 میلی متر و 12 میلی متر با ضخامت بین دوربین و لنز قرار گرفته است.
به سادگی می توانید آنها را با یکدیگر اضافه کنید، بنابراین در مجموع 37 میلی متر اکستنشن دارد.
بگذارید مقادیر شناخته شده خود را با فرمول جایگزین کنیم:
M = 1.00 + (37mm/100mm) = 1.37
بنابراین ، بزرگنمایی جدید ما ، در این حالت ، 1.37 برابر است (یا 1.37:1، اگر دوست دارید آن شکل بهتر باشد).
حال اگر ما همان اکستنشن تیوب‌ها را به یک لنز ماکرو 180 میلی متر اضافه کنیم، اوضاع متفاوت خواهد بود.
M = 1.00 + (37mm / 180mm) + 1.21
همانطور که می‌بینید، اکنون این نسبت فقط 1.21 برابر است. بنابراین، اینگونه اتفاق می‌افتد: هرچه لنز شما کوتاه‌تر باشد، تفاوت اکستنشن تیوب بیشتری ایجاد می‌کند.
برای آخرین بار آن اکستنشن تیوب‌ها را به یک لنز 50 میلی متری اضافه کنید که دارای بزرگ نمایی 0.25 برابر است. این نوعی لنز است که احتمالاً در کیت خود دارید.
M = 0.25 + (37mm / 50mm) = 0.25 + 0.74 = 0.99 ≈ 1
بنابراین، شما به vhpjd یک لنز ماکرو با نسبت 1: 1 را از یک لنز 50 میلی متری ساده ایجاد کرده اید. آسان است، اینطور نیست؟
برای اینکه کاملاً منصفانه باشد ، این ریاضیات کمی ساده شده است. از آنجا که این فرمول در اصل برای لنزهای نازک تکی مرتبط است، ممکن است برخی از تغییرات ایجاد شود.
می توانید دو نوع از اکستنشن تیوب‌ها را دریافت کنید. فاقد تماس‌های الکتریکی ارزان‌تر هستند و پیشرفته‌تر نیز وجود دارد که سیگنال های الکترونیکی را منتقل می‌کند.
این‌ها بسیار ارزان هستند. البته قیمت پایین نشانگر امکانات محدود است، اما آنها برای موقعیت های خاص کافی هستند. آنها فاقد تماس های الکتریکی با دوربین هستند. به طور کلی، این بدان معنی است که:
با استفاده از لنزهایی که توسط سیم فوکوس می‌کنند( مانند Canon STM ) شما حتی قادر نخواهید بود به صورت دستی نیز فوکوس کنید. اگر چنین لنزهایی دارید، شما نیاز به اکستنشن تیوب‌های متفاوتی خواهید داشت.
لنزهای مدرنی وجود دارد که به شما امکان تنظیم دیافراگم را به صورت دستی با استفاده از یک حلقه می‌دهند. به عنوان مثال این محصولات با نام تجاری جدید Sigma 35mm f / 1.2 Art است. برای چنین لنزهایی، اکستنشن‌های غیر الکتریکی مشکلی ایجاد نمی‌کنند.
اکستنشن تیوب‌های غیر الکتریکی با لنزهایی که بصورت پیش فرض کاملاً دستی هستند، به بهترین وجه مورد استفاده قرار می‌گیرند. لنزهای وینتیج (به عنوان مثال Helios 44-2) همراه با اکستنشن تیوب، ظاهری متمایز به تصاویر شما می‌بخشد. آنها بسیار مقرون به صرفه هستند.
این اکستنشن تیوب‌ها سیگنال‌های الکتریکی بین لنز و بدنه دوربین را منتقل می‌کنند. شما می‌توانید از بین OEM( Original Equipment Manufacturer) و پیشنهادات ثالث یکی را انتخاب کنید.
این‌ها اساساً تفاوتی با یکدیگر ندارند، به جز اینکه اکستنشن تیوب‌های OEM می‌توانند قیمتی دوبرابر بیشتر از نسخه‌های ثالث داشته باشند.
هیچ چیز خاصی در مورد این وسایل تقویت کننده وجود ندارد. هیچ قسمت متحرک یا شیشه‌ای وجود ندارد. تولید کنندگان شخص ثالث می‌توانند محصولاتی را تهیه کنند که به اندازه نسخه‌های OEM مناسب باشند.
اکستنشن تیوب‌ها خیلی ارزان‌تر از لنزهای ماکرو هستند. نکته اصلی آنها تقویت لنزهایی است که در حال حاضر در اختیار خود دارید برای تولید تصاویر ماکرو خیلی نزدیک.
همچنین از نظر اندازه نسبت به لنزهای ماکرو کوچکتر هستند. شما لازم نیست فقط برای گرفتن چند عکس ماکرو یک لنز اضافی حمل کنید.
می توانید از آنها با لنزهایی که دوست دارید استفاده کنید (برای ظاهر خاص یا کارایی) ، اما نمی‌توانید به اندازه کافی با آنها فوکوس کنید. به عنوان مثال ، ترکیب لنز تیلت شیفت با اکستنشن تیوب می‌تواند تصاویر بسیار بی‌نظیری تولید کند.
همچنین می توانید از آنها به همراه لنزهای قدیمی نیز استفاده کنید.
اکستنشن تیوب‌ها با لنزهای تله فوتو نسبت به لنزهای کوتاه‌تر موثرتر هستند. قبلاً این را در محاسبات خود دیده‌ایم.
اما یک مشکل بزرگتر وجود دارد با اضافه کردن آنها، نور کمتری به سنسور می‌رسد. این به دلیل افزایش فاصله کانونی است و در نتیجه دیافراگم نسبی کاهش می‌یابد.
شاید بتوانید با استفاده از دیافراگم وسیع‌تر یا حلقه فلاش، این مسئله را حل کنید. همچنین می‌توان سرعت شاتر یا ISO خود را بالا برد، اما در صورت جابجایی ممکن است روی سوژه شما تأثیر بگذارد.
بهترین راه برای استفاده از اکستنشن تیوب این است که با فوکوس دستی از آنها استفاده کنید. این کار را با استفاده از فوکوس دستی رو سوژه انجام دهید.Live View را روشن کنید و بزرگنمایی دیجیتال 10 برابر را برای دقیق ترین فوکوس فعال کنید.
عمق میدان در این محدوده فوکوس نزدیک بسیار کم خواهد بود. ISO خود را روشن کنید و یک دیافراگم باریک انتخاب کنید. با این روش شما می‌توانید به عمق میدان عمیق‌تری دسترسی پیدا کنید، اگرچه باعث نویز بیشتر در تصاویر می‌شود.
اگر قادر به تنظیم سه پایه هستید، می توانید از اشیاء ثابت بهتر عکس بگیرید. می‌توانید ISO خود را کم و سرعت شاتر خود را بیشتر کنید.
همچنین می‌توانید دیافراگم خود را در جایی که لنزهای شما واضح است تنظیم کنید و در حین تغییر فوکوس چندین عکس بگیرید. بعداً، می‌توانید آن عکس ها را در یک تصویر کامپوزیت واضح ترکیب کنید. به این تکنیک انباشته کردن فوکوس گفته می‌شود.
استفاده از سه پایه برای سوژه‌های متحرک مانند گل‌هایی که توسط باد به حرکت در می‌آیند یا حشرات ممکن نیست.
برای عکاسی بدون سه پایه نیاز به سرعت شاتر بیشتر برای مقابله با لرزش دوربین دارید. متوجه خواهید شد که هنگام عکاسی کلوز آپ، تاری حرکت بسیار شایع‌تر است.
بنابراین ، با لنز ماکرو معادل 50 میلی متر، حداقل از سرعت شاتر 1/250 استفاده کنید. با داشتن لنز معادل 100 میلی متر ، 1/500 باید خوب باشد.
این اکستنشن تیوب‌ها روشی ساده و ارزان برای بهبود عکس‌های ماکرو و کلوزآپ شما هستند.
جهت مطالعه بیشتر به سایت نورنگار مراجعه کنید.
