به شکل ساده، تنظیمات مثلث نوردهی رابطه بین سه تنظیم دوربین است. این تنظیمات در هنگام عکس گرفتن، نور را کنترل می‌کنند. زمانی که هر سه ضلع مثلث نور دهی به درستی تنظیم شوند، عکس‌های شما به خوبی در معرض دید قرار می‌گیرند. بدیهی است هر موقعیتی در عکاسی، نیازمند تنظیمات خاص خودش است، با این حال می‌توان پیشنهاداتی در مورد شروع و چگونگی پیشبرد تعادل در تنظیمات مثلث نوردهی، ارائه داد.
به شکل ساده، تنظیمات مثلث نوردهی رابطه بین سه تنظیم دوربین است. این تنظیمات در هنگام عکس گرفتن، نور را کنترل می‌کنند. ابتدا بیایید چند اصطلاح رایج عکاسی را بار دیگر مرور کنیم:
1) ISO: عبارت ISO خود مخفف یک اصطلاح تحت عنوان International Standards Organization است و نرخ ISO همراه با سرعت شاتر و تنظیمات دریچه دیافراگم سه عنصر اصلی تعیین کننده میزان نوردهی به فیلم عکاسی یا سنسور دوربین دیجیتال هستند. نرخ ISO که از ۲۵ تا ۶۴۰۰ (و حتی بیشتر از آن) متغیر است، بیانگر حساسیت به نور است. هرچقدر این عدد کمتر باشد، فیلم یا حسگر تصویر به نور حساسیت کمتری دارد.
به همین شکل با بیشتر شدن این مقدار حساسیت به نور بیشتر می‌شود، در نتیجه در محیط‌های تاریک نیز می‌توان انتظار عکس‌های مناسبی داشت.
2) دیافراگم: بر عمق میدان اثر می‌گذارد. DOF اصطلاحا به ناحیه‌ای از یک عکس گفته می‌شود که بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرد. هرچه دیافراگم استفاده شده باریک‌تر باشد، DOF عمیق‌تر خواهد بود. به زبانی ساده، دیافراگم یک دریچه درونلنز است که از طریق آن، نور به داخل بدنه دوربین منتقل می‌شود.
کار دیافراگم، بسیار شبیه به چشم انسان است. وقتی که شما در محیط‌های پرنور یا تاریک قرار می‌گیرد، مردمک چشم شما گشاد یا تنگ می شود و سایز آن تغییر می‌کند. در عکاسی، مردمک لنز شما، دیافراگم نامی‌ده می‌شود. شما می‌توانید اندازه دیافراگم را کوچک یا بزرگ کنید تا نور بیشتر یا کمتری به سنسور دوربین تان برسد.
?
بیشتر بخوانید : دیافراگم دوربین چیست؟
3) سرعت شاتر: بر نحوه ظهور عناصر متحرک در ترکیب شما تاثیر می‌گذارد. مدت زمانی است که شاتر باز می‌ماند و اجازه عبور نور را می‌دهد و در واقع دوربین شما عکسی را ثبت می کند؛ این مدت زمان بر روی نحوه نمایش عکس‌های شما چندین اثر مهم دارد.
استفاده از سرعت شاتر بالاتر، باعث القای حس جابجایی اشیاء در حال حرکت می‌شود و از تار شدن تصاویر در لنز دوربین جلوگیری می‌کند. هنگامی که در عکاسی از سرعت شاتر پایین استفاده می‌کنید، سنسور دوربین شما برای مدت طولانی تری در معرض تابش نور قرار می‌گیرد.
اولین اثر مهم سرعت پایین شاتر، تاری یا ماتی حرکت است، در این حالت سوژه‌های متحرک عکس، در امتداد جهت حرکت تار می شوند. از سرعت‌شاتر پایین، اغلب در عکاسی تبلیغاتی اتومبیل‌ها و موتور سیکلت‌ها استفاده می‌شود، جایی که حس سرعت و حرکت به وسیله مات کردن چرخ های متحرک به بینندگان منتقل می‌شود.
با تنظیمات مثلث نوردهی مناسب، می‌توانید طوری وانمود کنید که عناصر تصویر در حال حرکت هستند.
زمانی که هر سه ضلع مثلث نور دهی به درستی تنظیم شوند، عکس‌های شما به خوبی در معرض دید قرار می‌گیرند. هنگامی که نور بیش از حد، یا خیلی کم به سنسور شما می‌رسد، باید یک یا چند عنصر را تنظیم کنید تا کیفیت تصاویر قابل قبول باشند. هنگامی که برای دستیابی به DOF کم عمق تر، دیافراگم خود را بازتر می‌کنید، دوربین شما سرعت شاتر را سریعتر تنظیم می‌کند.
زمانی که از تنظیمات دستی استفاده می‌کنید، خودتان باید سرعت شاتر را تنظیم کنید. هر تنظیم اندازه گیری می‌شود و دقیقا توسط دوربین شما قابل کنترل است. به مقدار این اندازه گیری ها، اصطلاحا استاپ یا توقف می‌گویند.
باید بتوانید تنظیمات این سه عنصر را در عمل پیاده سازی کنید. شما می‌توانید هر قدر که دوست دارید در این مورد مقاله بخوانید، در اینترنت جستجو کنید یا در مورد آن‌ها با دیگران تبادل نظر کنید. اما در واقع، برای دستیابی به مهارت لازم، نیاز به تجربه دارید. تا زمانی که دوربین خود را در دست نگیرید و تمرین نکنید، به نتیجه لازم نخواهید رسید.
البته که دانستن نکات اساسی و جزئی کمک شایانی به شما در این راه خواهد کرد. هرچه این موارد را بیشتر تمرین کنید، روند عکاسی برایتان آسان‌تر می‌شود. هر چه تمرین شما بیشتر باشد، کمتر مجبور می‌شوید به مراحل بعدی فکر کنید.
زمانی که هر سه ضلع مثلث نور دهی به درستی تنظیم شوند، عکس‌های شما به خوبی در معرض دید قرار می‌گیرند.
تنظیمات ISO هیچ تاثیر خلاقانه‌ای بر روع عکس شما ندارد. هنگامی که ISO را پایین نگه می‌دارید کیفیت فنی بالا می‌رود، اما با تنظیمات بالای ISO کیفیت تصاویر را از دست خواهید داد. به همین دلیل ایده خوبی است که ISO را تا حد امکان پایین نگه دارید. با وجود سنسور‌های مدرن و با کیفیت امروزی، از دست دادن کیفیت چیز چندان جالبی به نظر نمی‌رسد.
این گزینه خوبی برای قرار دادن یک بنیاد در کار شما است. و به این معنی است که می‌توانید فقط روی دیافراگم و سرعت شاتر تمرکز کنید. تغییرات ISO را فقط در صورت ایجاد تغییرات چشمگیر در شرایط روشنایی انجام دهید. مثلا اگر در یک روز آفتابی، در خارج از منزل عکاسی کرده اید، هنگامی که به خانه بر می‌گردید باید میزان ISO دوربین خود را افزایش دهید. این امر به دلیل کاهش نور در دسترس انجام می‌شود. در هنگام عکاسی در نور طبیعی، می‌توانید ISO دوربین خود را روی 400 تنظیم کنید.
این امر انعطاف بیشتری در تنظیم دیافراگم و سرعت شاتر، در اختیار شما قرار می‌دهد. همچنین به بالا بردن کیفیت فنی کارتان کمک می‌کند. اگر ISO شما خیلی پایین تنظیم شده باشد، نیاز دارید در هنگام کم بودن میزان نور، سرعت شاتر دوربین را کندتر کنید.
در شرایط کار با نور کم، نرخ ISO را تا حد امکان پایین نگه دارید.
در تنظیمات مثلث نوردهی ،سرعت شاتر دوربین، می‌تواند بر جنبه‌های خلاقانه و فنی عکس‌های شما تاثیر بگذارد. اگر از سرعت شاتر بسیار آهسته استفاده کنید، به احتمال زیاد زمان عکس برداری، عکس هایی به صورت مبهم را ثبت خواهید کرد. ترکیبی از سوژه متحرک و سرعت آهسته شاتر نیز باعث تیرگی و تار شدن تصویر می‌شود. این تکنیک زمانی به درد می‌خورد که خود دوربین کمترین لرزش یا حرکتی نداشته باشد. از این رو یک سه پایه مناسب، کمک بسیار خوبی محسوب می‌شود.
برای اینکه بتوانید از سرعت شاتر سریعتر استفاده کنید، یکی از گزینه‌ها استفاده از دیافراگم گسترده‌تر است. همچنین می‌توانید مقدار استاپ را پایین انتخاب کنید. یکی دیگر از روش‌های موجود، انتخاب نرخ بالاتر ISO است.
البته بیشتر عکاسان استفاده از دیافراگم وسیع‌تر را ترجیح می‌دهند، زیرا امکان به خطر افتادن کیفیت تصاویر در این روش، کمتر است.
روش تار کردن حرکت، می‌تواند جلوه جالبی به عکس‌های شما بدهد و به طرز جالبی حس حرکت را منتقل کند. برای رسیدن به این هدف شما باید از دیافراگم باریک‌تر استفاده کنید، که اجازه می‌دهد نور کمتری وارد دوربین شما شود. همچنین می‌توان با باز گذاشتن بیشتر شاتر، به قرار گرفتن صحیح سوژه در معرض دید، کمک کرد.
برای استفاده از حالت فریز یا تثبیت تصویر، باید سرعت شاتر را به اندازه کافی، سریع انتخاب کنید. سرعت انتخابی شاتر، ارتباط مستقیم با سرعت حرکت سوژه مورد نظر شما دارد. هر چه سرعت سوژه بیشتر باشد، باید سرعت شاتر خود را بالاتر تنظیم کنید. در نظر بگیرید هر چه سرعت شاتر دوربین شما بیشتر باشد، نیاز به دیافراگم وسیع تری دارید، تا تعادل در عکس شما برقرار شود.
با تنظیم سرعت شاتر، بر مبنای سرعت حرکت سوژه می‌توانید جادو کنید.
می‌توانید از تنظیم مناسب دیافراگم، برای تاثیر خلاقانه در ظاهر و احساس عکس‌ها استفاده کنید. با انتخاب یک دیافراگم به اندازه کافی گسترده، می‌توان پس زمینه را از تمرکز خارج کرد و در شرایط مناسب، به نظر می‌رسد موضوع اصلی شما در حال جدا شدن از زمینه است. برای استفاده از دیافراگم وسیع تر، نیاز دارید از سرعت مناسب شاتر برای جبران کمبود‌ها استفاده کنید. انتخاب دیافراگم گسترده، باعث می‌شود تا حجم بالایی از نور وارد لنز دوربین شما شود.
بزرگترین چالش عکاسی با دیافراگم بازتر، حفظ تمرکز بر روی شفافیت تصویر است. از آن جا که هنگام استفاده از دیافراگم گسترده، DOF کم عمق‌تر است، اگر تمرکز لازم را در مکان‌های مناسب قرار ندهید، تصاویری بدون شفافیت استاندارد خواهید داشت.
?
بیشتر بخوانید : عمق میدان در عکاسی چه اهمیتی دارد؟
با کاهش سرعت شاتر و تنظیم سایر عناصر تنظیمات مثلث نوردهی ، تصاویری متفاوت را قاب بگیرید.
بدیهی است هر موقعیتی در عکاسی، نیازمند تنظیمات خاص خودش است و نمی‌توان تنظیمات ثابتی برای تمام موارد در نظر گرفت. با این حال می‌توان پیشنهاداتی در مورد شروع و چگونگی پیشبرد تعادل در تنظیمات مثلث نوردهی ، ارائه داد که در اکثر مواقع به درد می‌خورند.
هنگامی عکاسی در روز، و زمانی که در فضای باز قرار دارید، ISO دوربین خود را روی 400 تنظیم کنید. دیافراگم را روی f /5.6 یا f/8 قرار دهید و اندازه دیافراگم را متناسب با سرعت شاتر، متعادل کنید. امتحان کنید تا سرعت شاتر دوربین شما، به اندازه کافی باشد تا از لرزش دوربین جلوگیری کند.
اگر فکر می‌کنید سرعت شاتر خیلی کم است، می‌توانید دیافراگم دوربین خود را بازتر کنید یا نرخ ISO را بالاتر ببرید. در مرحله بعد، در صورت متحرک بودن سوژه باید تصمیم بگیرید آیا می‌خواهید زمینه یا موضوع خود را به صورت محو یا تار ثبت کنید.
زمانی که در نور بسیار زیاد عکاسی می‌کنید، رسیدن به یک پیش زمینه یا سوژه ممکن است چالش برانگیز باشد. در نور بسیار زیاد لازم است تا ISO را کم کنید، سرعت شاتر نیاز دارد تا به صورت منطقی زیاد باشد. با این وجود، ممکن است اندازه دیافراگم برای دستیابی به نوردهی خوب، خیلی گسترده نباشد.
در شرایط نور کم مانند شب، تنظیم سرعت شاتر و قرار گرفتن مناسب در معرض نور، به اندازه کافی چالش برانگیز است. استفاده از یک سه پایه در هنگام کم بودن نور، بهترین راه برای جلوگیری از تار شدن در اثر لرزش دوربین است. همانگونه که قبلا ذکر شد، تمرین مهمترین فاکتور در به دست آوردن مهارت کافی جهت تنظیم تعادل در مثلث نور دهی است.
برای خواندن مطالب بیشتر به سایت نورنگار مراجعه کنید.
