عکاسی فاین آرت یکی از سبک‌های عکاسی است و روی مفاهیم خاصی تاکید دارد که معنای ویژه‌ای برای خالقش دارد. این ایده‌ها در طول زمان گسترش می‌یابند و می‌توانند از انواع سوژه‌ها استفاده کنند.
برخی از بهترین عکاس های فاین آرت می‌توانند یک ایده انتزاعی را به یک شاهکار هنری تبدیل کنند و ما هم می‌توانیم با آنالیز و بررسی آثار آن‌ها، چیزهای زیادی را یاد بگیریم. در ادامه با برخی از بهترین عکاس های فاین آرت آشنا می‌شوید که آثار چشمگیری خلق کرده‌اند و توانسته‌اند الهام‌بخش افراد زیادی باشند.
ایروینگ پن یکی از بزرگترین عکاس های فاین آرت قرن 21 بود که به خاطر عکس‌های زیبای خودش معروف شد. با اینکه او برای بیش از 60 سال یکی از عکاس‌های مجله وگ بود اما فرد گوشه‌گیری بود و کارهای خودش را در سکوت و با تلاش فراوان ادامه می‌داد. در حالی که آن زمان عکاسی به عنوان یک راه ارتباطی شناخته می‌شود او به چشم یک هنر به این صنعت نگاه کرد و توانایی‌های خلاقانه این رسانه را گسترش داد.
?
بیشتر بخوانید : عکاسی فاین آرت را از کجا شروع کنیم؟
اوژن آتژه (1857-1927) یکی از پیشروهای عکاسی مستند بود که به خاطر عکاسی از ساختمان‌ها و خیابان‌های پاریس قبل از مدرنیزه شدن شهر مشهور است. سبک ساده و در عین حال جاه‌طلبانه او الهام بخش چندین نسل از عکاس‌های پس از خودش از جمله من رِی آمریکایی بود. او سال 1857 و در نزدیکی بوردو متولد شد و در سال‌های جوانی خودش به عنوان یک ملوان فعالیت می‌کرد. او پس از مدتی به تئاتر روی آورد اما به جز چند موفقیت کوچک چیزی به دست نیاورد. او در نهایت پس از مدت کمی که نقاشی را تجربه کرد به عکاسی پرداخت و زندگی کاری واقعی خودش را شروع کرد.
او تا 30 سال بعد و زمانی که از دنیا رفت در سکوت کار کرد و به چشم یک بیننده معمولی او یک عکاس تبلیغاتی معمولی بود. او خیلی فعال نبود اما به صورت مشتاقانه با تکنیک‌هایی کار می‌کرد که در آن زمان منسوخ شده بودند. او در طول زندگی خودش هیچ جنبشی را راه‌اندازی نکرد و هیچ حلقه‌ای را هم نسبت به خودش مشتاق نکرد و در حالی از دنیا رفت که هیچ‌کس خلوص و جذابیت آثارش را درک نکرده بود.
هر کدام از عکس‌های بروک شیدن مانند پنجره‌ای به دنیای دیگر به نظر می‌رسند. روش نقاشانه‌ی او یک احساس رمزآلود بودن به عکس‌هایش اضافه می‌کند و عکس‌هایی که در استودیو می‌گیرد هم نشانی از طبیعت اما به شکل سورئال و ملکوتی دارند. او این افکت‌ها را با ویرایش عکس‌های خام به تصاویر خودش اضافه می‌کند و یک لایه پتینه به عکس خودش اضافه می‌کند که باعث می‌شود تصاویر او بدون زمان و رویایی باشند. او برای اینکه بتواند روی عکس‌های خودش کنترل کامل داشته باشد، از سلف پرتره استفاده می‌کند اما عکس‌های او بیش از اینکه اتوبیوگرافی باشند، در مورد ممکن کردن غیرممکن هستند. شیدن به گفته خودش تلاش می‌کند «چیزهایی که دیگران آزاردهنده می‌دانند را زیبا نشان دهد و آن‌ها را به چیزی پیچیده و جادویی تبدیل کند.»
?
بیشتر بخوانید : آموزش عکاسی از اشیاء بی جان برای مبتدی‌ها
آرت کین یکی از تاثیرگذارترین و بهترین عکاس های فاین آرت قرن بیستم بود. آثار کین شامل عکس‌های فشن، سلبریتی‌ها و مسافرت بود و با یک دید خستگی ناپذیر و خلاقانه به آن‌ها نگاه می‌کرد. مانند دیگر عکاسان هم عصر خودش یعنی گای بوردین و هلمت نیوتون، کین هم به رنگ‌های قوی و شوخی‌های سورئال علاقه داشت.
پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه Cooper Union در سال 1950 کین صفحات مجله Esquire را طراحی کرد و در سن 27 سالگی به عنوان مدیر هنری مجله Seventeen معرفی شد. او در آن زمان یکی از جوان‌ترین مدیرهای یک مجله بزرگ در نیویورک بود. او سپس در سال 1956 به همراه الکسی برودویچ وارد کالج New School یعنی جایی که بزرگانی مانند ریچارد آودون، ایروینگ پن و دیانه آربوس هم در حال تحصیل بودند شد. او 30 سال قبل از اینکه فتوشاپ و عکاسی دیجیتال خلق شود، تصاویر ساندویچی را با استفاده از دو عدد، چهار عدد و یا تعداد بیشتری عکس شفاف ابداع کرد.
سینکلیر یکی دیگر از بهترین عکاس های فاین آرت استرالیایی است که در دانشگاه ملی هنز سیدنی، در رشته هنرهای زیبا تحصیل کرده است. او با مدرک عکاسی سنتی فارغ‌التحصیل شد و مطالعاتش در زمینه نقاشی، طراحی، مجسمه‌سازی و تاریخ هنر روی کارهای وی تاثیر گذار بود. در نهایت وی سال 2007 در رشته هنرهای زیبای دانشگاه نیوکاسل با مدرک لیسانس فارغ‌التحصیل شد.
آثار سینکلیر در گالری‌ها و موزه‌های مختلفی مثل گالری هنر New South Wales، گالری ملی پرتره استرالیا و مرکز عکاسی استرالیا به نمایش گذاشته شده است و یکی از مجموعه عکس‌های وی به نام The Regal Twelve در نمایشگاه Phantasia، موزه سامستاگ و بینال پاریس در سال 2009 به نمایش درآمد.
مینور مارتین وایت یک عکاس، تئوریسین، منتقد و استاد دانشگاه آمریکایی بود. او علاقه زیادی به این موضوع داشت که مردم چطور یک عکس را بسته به دیدگاه شخصی خودشان می‌بینند و درک می‌کنند. او کار خودش را سال 1937 در اورگون آغاز کرد و تا زمان مرگش در سال 1976 به آن ادامه داد و در این مسیر هزاران عکس سیاه و سفید و رنگی از مناظر، مردم و سوژه‌های انتزاعی گرفت که هم دانش فنی و هم درک هنری بالا از نور و سایه در آن دخیل بود.
وی در زمان زندگی خودش کلاس‌ها و کارگاه‌های زیادی را در مدرسه هنرهای زیبای کالیفرنیا، موسسه تکنولوژی روچستر، موسسه تکنولوژی ماساچوست و دیگر دانشگاه‌های معتبر و حتی منزل شخصی خودش برگزار کرد. او به ایجاد مجله عکاسی Aperture کمک‌های زیادی کرد و برای چندین سال یکی از سردبیرهای این مجله بود. او پس از مرگ در سال 1976 به عنوان یکی از بهترین عکاس های فاین آرت آمریکا شناخته شد.
برای خواندن مطالب بیشتر به سایت نورنگار مراجعه کنید.
