سینرژیسم یک نظریهٔ میانرشتهای در حوزهٔ فلسفهٔ سیاسی، حکمرانی و توسعهٔ تمدنی است که در سال ۲۰۲۵ توسط پژوهشگر ایرانی، ارسلان زینالی ارائه شد. این چارچوب با ترکیب حکمت شرقی، عقلانیت غربی و آموزههای ادیان ابراهیمی (بهویژه تشیع)، به دنبال پاسخگویی به چالشهای جهانی قرن ۲۱ مانند نابرابری، بحرانهای زیست-محیطی و تنشهای ژئوپلیتیک است. هدف نهایی آن دستیابی به جامعهای همگرا و پایدار تا سال ۲۰۳۰ و فراتر از آن تعریف شده است.
هستهٔ مرکزی سینرژیسم بر وابستگی متقابل تمام پدیدههای جهان استوار است. این ایده از فلسفهٔ اشراقی سهروردی و فیزیک کوانتومی (مفهوم درهمتنیدگی) الهام گرفته و تاریخ را نه بهعنوان خطی رو به پیشرفت، بلکه بهصورت یک مارپیچ تکاملی با بازخوردهای اکوسیستمی تفسیر میکند.
معادلهٔ بنیادین:
در اینجا؛
S: شاخص سینرژی تمدنی (ترکیب همگرایی، پویایی و پایداری)
W: خرد جمعی
D: خودمختاری تصمیمگیری
Ψ(H,E): تابع همافزایی سرمایهٔ انسانی و زیستمحیطی
هستند.
سینرژیسم نظام اخلاقی خود را در سه لایه طراحی میکند:
سلولهای محلی (LSCs): واحدهای ۱۵۰ نفره با انتخاب تصادفی کوانتومی! تصمیمات با کمک هوش مصنوعی SynSim v3.1 (ترکیب ۹۰۰ معاهده صلح تاریخی) گرفته میشود.
پارلمان جهانی: فرمول جایگاهها:کرسی = ۰.۴/(جمعیت) + شایستهسالاری + ۰.۳/(عدالت فرهنگی)
ترکیبی از اراده مردم، تخصص نخبگان و تنوع فرهنگی.
دادگاههای فراملی اخلاق: حل اختلافات با "پروتکل ۷۲ ساعته" در بحرانها!
واحدهای محلی سینرژی (LSCs):
گروههای ۱۵۰ نفره از شهروندان که از طریق قرعهکشی کوانتومی انتخاب میشوند و تصمیمات را با کمک هوش مصنوعی SynSim v3.1 (مجهز به شبکههای عصبی آموزشدیده بر ۹۰۰ معاهدهٔ صلح) اتخاذ میکنند.
پارلمان جهانی:
توزیع کرسیها بر اساس فرمول:
که P = شاخص جمعیت، M = شاخص شایستگی (ترکیب IQ و EQ نخبگان)، و CE = شاخص عدالت فرهنگی است.
دادگاههای اخلاق فراملی:
حل اختلافات با پروتکل داوری ۷۲ ساعته و استناد به «اصل ضرورت فرازابانده»
نظام مالیات هوشمند:
نظام مالیاتی سینرژیسم ثروت را نه تنبیه، که هدایت میکند:
نرخ پایه برای درآمد زیر ۵ میلیون: ۱۵٪
نرخ تصاعدی برای ثروت کلان: تا سقف ۶۵٪
امتیاز ویژه: شرکتهای حامی آموزش عمومی، تخفیف مالیاتی میگیرند!
تشخیص همگزار: استفاده از نرمافزار SQ40-Simul برای تحلیل بحران.
ماتریس اولویتبندی:
راهحلسازی همگرا: تشکیل مجالس مشورتی انسانـهوش مصنوعی.
ممیزی پسابحران: ارزیابی ۷ بُعد تابآوری (اکولوژیک، اقتصادی، اجتماعی، ...)
۶–۱۲ سال: بازیهای ادراک بدنمند (معیار موفقیت: هماهنگی امواج آلفا ≥۰.۸۷)
۱۳–۱۸ سال: واحدهای تاریخ فراتمدنی (معیار: نرخ تغییر دیدگاه >۲.۱ انحراف معیار)
۱۹–۲۵ سال: آزمایشگاههای اخلاق کوانتومی (معیار: حل معضلات اخلاقی <۱۴ ثانیه)
۱. فاز پایلوت (۲۰۳۰-۲۰۲۶):
۱۷ شهر آزمایشی در نقاط استراتژیک جهان
راهاندازی زنجیره بلوکی شفاف برای تصمیمات
۲. فاز حکمرانی فراکتال (۲۰۴۰-۲۰۳۱):
گسترش سلولهای محلی به ۶۰٪ جمعیت جهان
پرتاب ماهواره MOG (میانجیگر هوش مصنوعی در منازعات جهانی)
۳. فاز گذار (۲۰۴۱+):
پروتکل برابری بیننسلی (λ>۰.۹)
فناوری انتقال حافظه اپیژنتیک (نگهداری خرد جمعی برای آیندگان)
آزمایشهای میدانی در بوتان و دانشگاه تهران (۲۰۲۶) نشاندهندهٔ افزایش شاخصهای یادگیری جمعی و تابآوری است .
یونسکو بخشهایی از چارچوب مدیریت بحران سینرژیسم را در «رهنمودهای حکمرانی اخلاقی هوش مصنوعی» گنجانده است.
۱. فناورانه:
امکانسنجی قرعهکشی کوانتومی و انتقال حافظهٔ اپیژنتیک.
ریسک سوگیری در الگوریتمهای هوش مصنوعی SynSim.
۲. سیاسی:
مقاومت دولتها در برابر پارلمان جهانی با ساختار غیرسنتی.
تعارضهای حقوقی در دادگاههای فراملی
نظریهٔ پیچیدگی در علوم اجتماعی
حکمرانی کوانتومی
اقتصاد پایدار دانشبنیان
فلسفهٔ تاریخ هگلی-اکولوژیک
در این بُرههی طوفانیِ گذر، که گویی چرخهای گیتی در گلویِ غبارِ وهمِ انفکاک گیر کردهاند؛ در این عَصرِ غلیانِ کثرتِ لَخت و عُسرتِ وحشتِ تفرقه، که طَبْلِ ناهنجارِ ناسازگاری بر پهنهیِ کالبدِ درهم شکستهی تمدّنِ بشری میکوبد؛ کجاست آن نوایِ وحدت که پژواکِ ازلیِ روحِ جمعیِ ماست؟ کجاست آن سَرَیانِ پنهانِ سِرّ کِرامتِ انسان که در پسِ پَردهی پندارِ فردیّتِ واهَیْدِه و رقابتِ عقیم، رو به فراموشی است؟ ما بر لَبهیِ مغاکِ مهآلودِ عدمایستادهایم، نه چون نظارهگرانِ محکومِ به هبوط، که چون طارقانی مَهجور، غریبه بر خویش، بیگانهوَش با نبضِ جانِ جهان.
سینرژیسم، این قبالهنامهی نوینِ تمدّنی، از سینه تاریکِ این اَعصار، چون فروغی رستاخیزکُننده برمیدمد. نه یک نظریهیِ سرهمبندیشدهیِ منفعل در برابر امواج، که چابکسوارِ دریایِ خروشانِ بَرهَمه است. معماریِ این تفکّر، بر پُشتوانهیِ هستیشناسیِ «پیوستگی و ارتباط درونیِ بنیانی» استوار است؛ جایی که وجود، نه تکّههایِ بیارتباطِ گُسَلیده، که کلافِ تنیدهیِ زندهای است، که پارهیِ منفکّ را به حکمِ «ضرورتِ فَرازایندِه» جز به وصلِ اَصلِ خویش راهی نیست. این خرد، هَمْسُخَن با حکمایِ شرقِ اشراقی است در یگانگیِ وجود و همسَفَرهیِ فلاسفه و دانشمندانِ غربِ پویاست در رُکْنِ منطق و پیشرفت. آن را جزئینگری کلافه نمیکند و کلیبافیِ گُنگ، رَهْزَنش نمیشود. این جا «کُل»، نه صرفِ جمعِ «اجزا» است، که سِرّی است ورایِ هر تَرْکیبِ ساده، حاصِلِ «هَمافزایی» است بر بُنیانِ «تَعادلِ عمیق و حکمتِ آگاهانه».
کتابِ سترگِ «سینرژیسم: وحدت تمدّنی»، تجسّدِ مکتوبِ این ایدئولوژیِ مُتعالی است. هفتاد پَرده از این سمفونیِ عظیم، در چهارده گشودگیِ بنیادی بر ذهن و جانِ خواننده گشوده میشود. این نه مجموعه مُقَدّساتی منجمد، و نه چارچوبی سخت و بی انعطاف است؛ بلكه رودخانهای زنده است كه با آبِ روانِ حکمت و پویاییِ فنّی و دستورِ گام به گامِ انسانی در لایههایِ سهگانه خویش، ساحَت به ساحَت، عمقِ وجودِ ما و جهانِ پیرامونمان را کاوش میکند و نقشِ تمدّنی نو بر آن میاندازد.
ما این سَنْجهها و مُعادَلات را نه صرفاً بر سَبکِ «عِلمِ ابزارانگار»، بلکه بر منوالِ «علمِ فرزانگیبخش» بنا نهادهایم؛ تا بتوان، نَهتنها آنچه را هست، فَهمید؛ بلكه آنچه را میبایست باشد، بُنیاد نهاد. از طرحهایِ مُهندسیِ نانومتری برایِ چاپِ زیستبومها در لایهیِ فَنّی تا دستورالعملهایِ عملی برایِ فردفردِ انسانها در لایهیِ انسانیِ هر فَصل؛ سپس، فلسفه وَحدتبخش در لایه نَظَری. این جامعیت، مُعَمّا را حل میکند؛ معَمّایِ چگونه از مَغاکِ تَفَرّق برخاستن و سَر بر سَریرِ «تَمَدّنِ سینرژیستیِ جهانشمول» نَهادن.
Zeynali, A. (2025). Synergism: A Comprehensive Framework for Civilizational Renaissance. Zenodo. doi:10.5281/zenodo.15127446
