سوال:آیاهمین گرفتاری و این ضعف ارتش بود که باعث ان ناکامی ها و عدم موفقیت درسال اول جنگ شد؟
من یک جواب خدمت شما بگم،ماظرف ۲تا۶ماه اول جلوی ارتش مجهز عراق رو گرفتیم ،این اسمش موفقیت نیست؟این موفقیت نیست که توانستیم ارتش عراق را قبل از اینکه به اهداف خودش برسد در مقابلش مقاومت شد،اگر این موفقیت نیست پس چیه؟یکی از تعاریفی که امروز در ادبیات نظامی از پیروزی میکنند این است که شما مانع از این میشوید که دشمن به اهداف استراتژیک خودش برسد و ارتش ایران مانع از این شد،و این که من میگم لغت ارتش ایران براش تاکید میکنم برای این است که نیروهای بسیج مردمی فاقد آموزش،فاقد سلاح،و فاقد مهارت هستند!
سپاه پاسدارن هم در آغاز این راه است،خودشونم قبول دارن.هنوز حتی درواقع درآغاز جنگ ۳،۲ ماه است که سپاه سازمان فرماندهی اش را کامل کرده تا قبل از این سپاه به صورت شورایی میگشته،درماه شهریور یا مرداد است که آقای محسن رضایی به عنوان فرمانده کل سپاه انتخاب میشود(درسال ۶۰) ودر شورای فرماندهی سپاه اصلا یک تعدادی از آن ۶،۵ اولی که شوراداشتند مخالف این بودند که سپاه وارد جنگ خارجی شود و میگفتند سپاه طبق قانون اساسی مسئول امینیت داخلی است و لذا این کسی که جلوی عراق را گرفته ارتش است.
و نکته ای: ایثار،فداکاری،روحیه،انگیزه جای خود اما آیا درمقابل تسلیحات مدرن،تنها سینه ی باز و سینه ی پراز احساس و دست خالی جوابگو است؟وقتی ۱۹۲ فروند هواپیما از پایگاه بلند میشوند و بمباران میکنند،توپخانه ی عراق اتش باران میکند ایا تنها با انگیزه ی خالی میتوان کارکرد؟نه!نیروی مشابه خود را میخواهد و لذا چه کسی این را داشته؟ارتش!واگر داشته مهارت و تخصصی هم درکاربردش داشته.و این مقاومت باعث میشود صدام حسین در روز ششم جنگ تقاضای اتش بس کند.
ما در سال اول جنگ موفقییت هایی داشتیم:۱_عراق را نهگداشتیم۲_نیروی هوایی عراق را تقریبا از فعالیت انداختیم۳_نیروی دریایی در ۶۷ روز اول جنگ نیروی دریایی عراق را ازصحنه جنگ خارج کرده۴_صدور نفت عراق را قطع کرد،درکنار این فتح تپه های الله اکبر و فتح ارتفاعات میمک و فتح پل های غرب کرخه...
شما اگر در تحیلیل جنگ ایران و عراق فضای انقلابی حاکم برکشور،اگر ان شور انقلابی و فضای هیجان زده را دخالت ندهید؛تمام تفسیر ها و تحلیل هایتان یک پایش لنگ است.
فاطمه علی نژاد
استاد علی اکبر حسنوند
