در خبرها آمده كه رهبر معظم انقلاب اسلامي پس از مشاهده فهرست شهداي شاخص اصفهان فرموده اند: «ولي آقاي بابايي اصفهاني نبود» اين كلام قطعا از آن جهت بوده كه به طرز معمول و مشهود همه مي دانيم شهيد عباس بابايي قزويني بوده است. در اين شكي نيست اما دليل ذكر شهيد بابايي در فهرست مفاخر اصفهان، فرماندهي او بر پايگاه هشتم شكاري و سوابق درخشان ديگر او در مجموعه ارتش خطه اصفهان بوده است.
در اينجا محل بحث يك شخص نيست زيرا چندان مهم نيست كه بابايي اصفهاني باشد يا نباشد بحث اصلي بر سر معيار اصفهاني بودن است.
براي اين كه شخصيت شاخصي را از اصفهان بدانيم چهار شاخص اساسي را مي توان لحاظ كرد:
1- محل تولد
2- محل دفن
3- شكل گيري شخصيت (تربيت و آموزش)
4- تكامل شخصيت و مرحله اثرگذاري
حال به سر وقت فهرست مشاهير مطرح اصفهان مي رويم و اين پرسش را مطرح مي كنيم كه اگر بخواهيم ملاك اصفهاني بودن را محل تولد و محل دفن بدانيم كدام يك از مشاهير اصفهان مثل آقاي بابايي از فهرست حذف مي شوند. يعني اگر نخواهيم شكل گيري شخصيت و همچنين مرحله اثرگذاري عمر را در نظر نگيريم (مانند دوران خدمت شهيد بابايي در ارتش) چه اتفاقي براي فهرست بلند بالاي مشاهير اصفهان مي افتد. در يك حساب ساده اين افراد بلادرنگ از اصفهاني بودن ساقط مي شوند:
1- شيخ بهايي
2- ميرداماد
3- ملاصدرا
4- ابن سينا
5- شاه عباس
6- ميرزاي ناييني
7- سيد ابوالحسن اصفهاني
8- ملا علي نوري
9- سيد جمال گلپايگاني
10- شهيد سيد حسن مدرس
11- محقق سبزواري
12- ميرزا علي آقا شيرازي
پس دانستيم كه حساسيت اين متن بر روي يك شخص نيست بلكه بر روي مجموعه اي از مشاهير است كه همواره افتخار اصفهان بوده اند و چنانچه معيار تشخيص خود را عوض كنيم، آن ها به راحتي از فهرست مشاهير شهر حذف مي شوند. بهتر آن است بگوييم شهيد بابايي، از افتخارات اصفهان است كه اصليتي قزويني دارد و موجب مباهات هر دو شهر است.
در واقع اصفهاني بودن يعني اين كه اگر قسمت اصفهاني بودن از ماجراي آن شخصيت قيچي كنيم، آن شخصيت ناقص مي ماند.
