"زی نگاری"* استاد آرش آذرپیک
آرش آذرپیک، در دهم فروردین ماه سال ١۳۵۸ در شهرستان کرمانشاه متولد شد، دوران
تحصیل را در زادگاه خود سپری کرده است.
آذرپیک در سال ۷۶ با سرودن مثنوی "حماسه خورشید" پا به دنیای شعر و ادبیات
گذاشت. این مثنوی که تقدیم به آستان قدوسی حضرت علی علیه السلام شده است در
دو کتاب هفت مروارید در یک صدف (اثر زنده یاد صحبت اهلل مرادی) و آینه های ماندگار
(اثر همت علی اکرادی)به چاپ رسیده است.
در سال ۷۷ ،آذرپیک به پیشنهاد "سعید میرزایی"، به صورت مستقیم شاگرد بانوی غزل
ایران، سیمین بهبهانی شد. آذرپیک تاب تقلید از فضای ادبیات حاکم که پیرو نگاهی
سورئال و انتزاعی بود را نداشت، پس با نگاهی رئالیستی و مینیمالیستی که به غزل و شعر
آن دوران داشت، موفق به کشف رویکردی نو به نام غزل مینیمال و پس از آن کشف ژانر
واژانه شد.
همچنین وی به معرفی دیدگاه عریانیسم (مکتب اصالت کلمه) در روزنامه بیستون
پرداخت.
حرکت های آغازین مکتب اصالت کلمه توسط آرش آذرپیک از واپسین سالهای دهه ۷٠
شکل گرفته است.
اما در پنجم مرداد ماه سال ١۳۸۲ ،مکتب اصالت کلمه یا به عبارتی دیگر "فلسفه و ادبیات
کلمه گرا" رسما در شهر کرمانشاه موجودیت خود را اعلام کرد و در شهریور ماه سال
١۳۸٤ با انتشار کتاب جنس سوم بیانیه دیدگاه جهان شمول جریان در ادبیات که نخستین
بیانیه این مکتب بود در عرصه ادبیات معرفی شد. در سال ۸٤ ،آذرپیک از سوی مقامات
استانی محکوم به ممنوع القلمی شد و این محکومیت ١٠ سال طول کشید.
وی که در سال ۸۵ متوجه اقدام خودسرانه نهادهای قدرت استان در موضوع ممنوع القلمی
خود شده بود، در دوران دانشجویی در دانشگاه پیام نور اسلام آباد غرب به صورت
غیرعلنی در انجمن قلم ادامه داد.
و از طرف دیگر در سال ۸۸ ،با وجود فشارهای داخل استان وی از طرف رادیو فرهنگ با
اجرای امیر مرزبان، دعوت به معرفی و ارائه ی مکتب اصالت کلمه شد و پس از آن مکتب
اصالت کلمه فعالیت های مطبوعاتی و تبلیغاتی خود را آغاز کرد.
همانطور که در کتاب ماه نوشته های یک فرا زمینی به قلم مهوش سلیمان پور آمده است،
آذرپیک در سال های ممنوع القلمی خود با اسامی مستعار هرمان پوپ و پروفسور شرابنیز
در قالب مکتب ترالیبیسم و جریان شعر استرس، فعالیت فلسفی و ادبی خود را ادامه داده
است.
*زی نگاری: بیوگرافی کلمه پیشنهادی استاد آرش آذرپیک به جای بیوگرافی
