در این مقاله تفاوت های بین فیبرنوری و کابل شبکه را بررسی می کنیم، در حالی که مزایای منحصر به فرد آنها را برجسته خواهیم کرد.
درعصر جدید دنیای فناوری اطلاعات، افزایش توانایی انتقال اطلاعات بیشتر در فواصل طولانی‌تر با سرعت بیشتر، مرزهای توسعه فناوری ما را در بسیاری از زمینه‌ها مانند شبکه‌های داده، ارتباطات بی‌سیم و ماهواره‌ای، اپراتورهای کابلی و پخش‌کننده‌ها گسترش داده است.با این اوصاف در دنیای فناوری اطلاعات و ارتباطات همه چیز بر پایه ی انتقال داده‌ها استوار است. انتقال داده‌ها در فضایی فراتر از یک رایانه، به ایجاد یک شبکه کامپیوتری می‌انجامد. حال این شبکه ممکن کوچک باشد که محدود به چند دستگاه در یک مکان محدود مانند خانه یا اداره شود، و نیز می‌تواند در مقیاس‌های وسیع و گسترده تری اجرا شود. بنابراین سرعت و امنیت انتقال داده‌ها در این شبکه‌ها از الزامات و اهمیت بالایی برخوردار است. یکی از مهمترین عوامل موثر بر سرعت و امنیت انتقال داده ها در بستر شبکه ، انتخاب کابل مناسب است. در این مقاله به بررسی تفاوت کابلهای شبکه و فیبر نوری خواهیم پرداخت. با ادامه این مقاله همراه ما باشید.
در واقع منظور از کابل شبکه ، کابل های غیر از فیبر نوری می باشد که معمولا اشاره به کابل های مسی دارند. دوم اینکه فیبر نوری خودش یک نوعی از کابل شبکه محسوب می شود و دلیل اینکه این دو مفهوم را از هم جدا می شوند این است که فیبر نوری همیشه به عنوان کابل های شبکه مورد استفاده قرار نمی گیرد و دواقع به علاوه استفاده از آن در شبکه های کامپیوتری، استفاده های دیگری از جمله ارتباطات ماهواره ای و مخابراتی هم دارد.
کابلهای شبکه، سخت‌افزار شبکه‌ای هستند که برای اتصال یک دستگاه شبکه به سایر دستگاه‌های شبکه استفاده می‌شوند. به طور کلی، کابل شبکه نوعی سیم‌کشی کابلی است که در ارتباطات راه دور استفاده میشود و داده‌ها را از رایانه‌های فردی به یک شبکه بزرگ‌تر رله می‌کند .کابل شبکه در واقع کابلی است که در شبکه های محلی مورد استفاده قرار می گیرد و از جنس فلز مس می باشد. چون به شبکه محلی Local Area Network می گویند، به این کابل ها هم نام مخفف این عبارت یعنی کابل LAN را داده اند. انواع مختلفی از کابل های شبکه مانند کابل جفت تابیده، کابل کواکسیال، کابل اترنت وکابل فیبر نوری بسته به توپولوژی، پروتکل و اندازه شبکه استفاده می شود. همه این کابلها قابل تعویض نیستند و هر کدام معمولاً برای یک هدف خاص مناسب هستند، بنابراین هر کسی که به دنبال خرید کابل یا نصب آن برای یک پروژه خاص است معمولاً عاقلانه است که قبل از سرمایه گذاری کمی تحقیق کند.این کابلها در گذشته به سرعت کمتر نسبت به کابل فیبرنوری، مشهور بودند. اما امروزه با وجود انواع پیشرفته‌تر از این کابلها این عقیده چندان هم صادق نیست. امروزه شاهد وجود کابلهای شبکه پرسرعت هستیم که سرعتی تا ۱۰۰ مگابیت بر ثانیه را فراهم می‌کنند. همچنین نوع دیگری از این کابل موسوم به گیگابیت اترنت، که سرعتی در حدود ۱۰۰۰ مگابیت بر ثانیه به همراه دارد. با توجه به اینکه در حال حاضر سرعت در انتقال داده، حرف اول را می‌زند، بهترین گزینه استفاده از انواع کابل شبکه همین کابل گیگابیت است. این کابلها دارای چهار جفت سیم به هم تابیده هستند که دو جفت از آن برای ارسال داده و دو جفت آن هم برای دریافت داده کاربرد دارند.
فیبر نوری فناوری مورد استفاده برای انتقال اطلاعات به عنوان پالس های نور از طریق رشته های فیبر ساخته شده از شیشه یا پلاستیک در فواصل طولانی است.
قطر فیبرهای نوری تقریباً به اندازه یک رشته موی انسان است و وقتی در یک کابل فیبر نوری قرار می گیرند، می توانند اطلاعات بیشتری را در فواصل طولانی تر و سریعتر از سایر رسانه ها منتقل کنند. این فناوری است که خدمات اینترنت، تلفن و تلویزیون فیبر نوری را در اختیار خانه ها و مشاغل قرار می دهد.
فیبر نوری (optical fibers)که با عنوان تار نوری نیز شناخته میشود، رشته‌های میکروسکوپی شیشه‌ای بسیار خالص هستند که قطری تقریباً برابر با یک تار موی انسان دارند. هزاران عدد از این فیبرهای نوری در بسته‌هایی در کابلهای نوری چیده شده‌اند و برای انتقال سیگنال‌های نوردر فواصل طولانی استفاده می‌شوند. بسته ها توسط یک روکش محافظت می شوند که همان پوشش بیرونی کابل است.
یک کابل فیبر نوری شامل چند تا صدها فیبر نوری در یک محفظه پلاستیکی است. که با عنوان کابلهای نوری یا کابلهای فیبر نوری نیز شناخته می‌شوند، سیگنال‌های داده را به شکل نور منتقل می‌کنند و صدها مایل به طور قابل توجهی سریعتر از کابلهای برق سنتی مورد استفاده قرار می‌گیرند. و از آنجایی که کابل های فیبر نوری غیرفلزی هستند، تحت تأثیر تداخل الکترومغناطیسی (به عنوان مثال آب و هوا) که می تواند سرعت انتقال را کاهش دهد، قرار نمی گیرند. کابل های فیبر نیز ایمن تر هستند زیرا جریانی ندارند و بنابراین نمی توانند جرقه ایجاد کنند.
فیبر نوری رشته باریک و بلندی از یک مادّه شفاف مثل شیشه یا پلاستیک است که می‌تواند نوری را که از یک سرش به آن وارد شده، از سر دیگر خارج کند. فیبر نوری داری پهنای باند بسیار بالاتر از کابلهای معمولی است، با فیبر نوری می‌توان داده‌های تصویر، صوت و داده‌های دیگر را به راحتی با پهنای باند بالا تا 10 گیگابیت بر ثانیه و بالاتر انتقال داد. امروزه مخابرات فیبر نوری، به دلیل پهنای باند وسیعتر در مقایسه با کابلهای مسی، و تاخیر کمتر در مقایسه با مخابرات ماهواره ای از مهمترین ابزار انتقال اطلاعات محسوب میشود.
از فیبر نوری (معمولاً از جنس سیلیسیم دی‌اکسید) برای انتقال داده‌ها توسط نور لیزر استفاده میشود. یک کابل فیبر نوری که کمتر از یک اینچ قطر دارد از مجموعه ای از این فیبرها تشکیل شده و می‌تواند صدها هزار مکالمه صوتی را حمل کند. فیبرهای نوری تجاری ظرفیت 2٫5 گیگابایت در ثانیه تا 10 گیگابایت در ثانیه را فراهم می‌سازند. فیبر نوری از چندین لایه ساخته میشود. درونی‌ترین لایه را هسته می‌نامند. هسته معمولاً شامل یک تار کاملاً بازتاب کننده از شیشه خالص است. هسته در بعضی از کابلها از پلاستیک کاملاً بازتابنده ساخته میشود، که هزینه ساخت را پایین می‌آورد. با این حال، یک هسته پلاستیکی معمولاً کیفیت شیشه را ندارد و بیشتر برای حمل داده‌ها در فواصل کوتاه به کار می‌رود. حول هسته بخش پوسته قرار دارد، که از شیشه یا پلاستیک ساخته میشود. هسته و پوسته به همراه هم یک رابط بازتابنده را تشکیل می‌دهند که باعث میشود که نور در هسته تا بیده شود تا از سطحی به طرف مرکز هسته باز تابیده شود که در آن دو ماده به هم می‌رسند. این عمل بازتاب نور به مرکز هسته را بازتاب داخلی کلی می‌نامند.
تک حالته و چند حالته دو نوع فیبر نوری هستند. تک حالت که برای مسافت های طولانی استفاده می شود، هسته های کوچکی دارد و نور لیزر مادون قرمز را منتقل می کند. حالت چندگانه که معمولاً برای فواصل کوتاه استفاده می شود، دارای هسته های بزرگ است و نور مادون قرمز را منتقل می کند.برای درک بیشتر این مطلب به مقاله هر آن چیزی که باید در مورد فیبر نوری بدانیم مراجعه کنید .
شاید در ابتدا کابل شبکه به دلیل هزینه بر بودن به خصوص در فواصل دور نگران کننده بود. اما به مرور و با سرکار آمدن فیبر نوری، معایب آن بیشتر دیده شدو حالا که به تعریف هر یک از کابل مخصوص شبکه و کابل فیبر نوری پرداختیم وقت آن رسیده تا تفاوت این دو کابل را از چندین زاویه بررسی کنیم تا دقیق تر بدانیم موضوع از چه قرار است:
1. قیمت ارزان تردر مسافت های طولانی
2. اندازه نازک تر
3. ظرفیت بالا
4. تضعیف ناچیز
5. عدم تداخل
6. مصرف برق پایین
7. اشتعال زا نبودن
8. وزن سبک
9. انعطاف پذیر بودن
10. پایداری
11. سرعت
12. ترویج نوری
13. امکان تعمیر فیبر
14. امنیت
15. پهنای باند بالا
16. عدم استفاده الکتریسیته برای ارتباط
17. عدم برقراری انشعاب غیر مجاز
18. عدم نیاز به repeater تا چندین کیلومتر
19. مقاومت در برابر تداخل الکتریکی
1. فیبرهای نوری نسبت به کابلهای مسی انعطاف‌پذیری کمتری دارند.
2. ممکن است هزینه نگهداری آنها با توجه به شکننده بودن فیبر نوری بالا باشد.
3. سیم‌های الکتریکی تحت تاثیر مواد شیمیایی کمتری قرار دارند، تاثیر مواد شیمیایی از جمله گاز هیدروژن بر روی کابل فیبر نوری بالاست.
4. نصب مابل فیبر نوری دشوار است و نیاز به مهارت دارد.
در این مطلب با یک بررسی کلی مشخص شد که کابل فیبر نوری به نسبت کابل شبکه قابل قبول تر است اما نه برای پروژه های کوچک! هنوز هم در خانه یا ادارات کوچک، کابل شبکه حرف اول را می زند. شرکت شبکه رسام دوراندیش با استفاده از بهترین دستگاه های جوش فیبر نوری و همچنین متخصصین حرفه ای و مجرب جهت اجرای فیوژن فیبر نوری و همچنین نصب و اجرای کابل کشی ساختار یافته و برای همه انواع مشاغل آماده همکاری با شرکت های خصوصی و ارگان های دولتی می باشد.
