پرواز تا ثریا

پشت دیوار سکوت خواهم نشست

تماشا خواهم کرد واژه های غمزده اندوه را

خواهم شنید نگاه مظلومانه فقر را

باد خواهم شد ، خواهم پیچید بر گوش برج های سیاه

نور خواهم شد ، تابشی بر دل زخم های کهنه

یاد خواهم کرد آن دیوار را اما ، تحمل نه

کنار خواهم زد سایه های تاریک را

خورشید خواهم شد، نوازشی برای گل های یخ زده

ابر خواهم شد ، بارشی برای قلب های پژمرده ، شبنمی از خون روی گونه های سکوت

روی خاکستر اندوه ، جوانه خواهم زد ، سبز خواهم شد

با پرستوهای شاد ، خواهم سرود نغمه آزادی

پرواز خواهم کرد تا ثریا
خواهری از خوشه پروین خواهم آورد سوغات


رقص خواهم کرد با قاصدک های بهار

خواهم پیچید همچو پیچک گرد امید

راه خواهم رفت روی رنگین کمان آرزو