یادتونه وقتی که به دانشگاه می‌رید و همه چیز تازه و جدید به نظر میاد؟
خب، سعیده عزیزی هستم. منم به عنوان یک دانشجوی دانشگاه تهران (در سال‌های گذشته) همین احساس رو داشتم. یکی از چالش‌های جالبی که تو شروع قضیه باهاش روبرو شدم، مسئله‌ای بود که در مورد دانشگاه و اسمش پیش اومد. با خودم فکر کردم: «چرا باید اینقدر توضیح بدم؟!»
وقتی برای اولین بار پیش می‌یومد توی جمعی از دوستان جدید و غیر دانشگاهی یا اقوام بودم، از من می‌پرسیدن: «خب از خودت بگو چی می‌خونی؟ کجا می‌خونی؟» با افتخار می‌گفتم: «دانشگاه تهران.» انتظار داشتم که همه با چشمانی پر از تحسین به من نگاه کنن و بگن: «وای، چه عالی!» ولی در عوض، چیزی که می‌شنیدم این بود: «نه، کدوم دانشگاه تهران؟» اینجا بود که لبخندم کمی محو می‌شد. 😅
می‌گفتم: «خود دانشگاه تهران» و با تمام اعتماد به نفس ادامه می‌دادم: «همون که عکس سر درش روی پولای ۵۰ تومنی هست!» 😅 اما باز هم با تعجب و سردرگمی روبرو می‌شدم. «نه آخه، تهران که صنعتی شریف داره، شهید بهشتی داره، کدوم؟» واقعاً! آیا من باید یک نقشه از دانشگاه‌های تهران می‌کشیدم تا جواب این سوالات رو بدم؟!
درد و نفرین... :)
