خب خب اول از همه سلامممم من دوباره اومدم به ویرگول چون نیاز داشتم هم بنویسم هم هیچ کس نشناسه منو و هم اینکه نوشته هام خونده شن اونم توسط یه عده دوست ناشناس و بی طرف.
یه بیوگرافی اجمالی بدم ببینید دوستان من ۲۴ساله مه و هنوز به اونجایی که میخام نرسیدم تلاشمم صفره و از همه بدتر دچار پنیک عصبی میشم از وقتی که پارسال فروردین کرونازززز گرفتم البته از نوع خفیفش ولی ترس و اضطراب نابودم کرد یه سال خوب بودم کاملا تا مرداد امسال که دوباره شروع شد و همین الانم که دارم مینویسم دوشب پیش دیازپام تزریق کردن به نشیمنگاه بنده البته بگما پنیکمم از نوع خفیفه ولی بازم عذاب آوره به قول گفتنیا ایشالله واسه دشمن آدمم اتفاق نیفته منتهاااا بنظر من باید بیوفته بدترم بیوفته اصن چه معنی ای داره والااا..اینجانب خواهشمند است به بنده خرده نگیرید زیرا بسی مستاصل و رنجورم اما سوگند میخورم به زودی بهبود می یابم…
خب از پنیک بگذریم متخصصم در روابط پی در پی و نامنظم البته کوتاه ه ه خیلی کوتاه اصن به جایی نمیرسن تو نطفه خفه میشن یعنی تا تهوع بهم دست میده سقطشون میکنم?الانم استراحت مطلقم فعلا چون تو مرحله ی تنفر و بی اعتمادی از آدمام خلاصه سرتونو درد نیارم من اینجام واسه اینکه از رها شدن از پنیک و رسیدن به هدفام بنویسم چون هرچند میگن هدفاتو نگو ولی من بچه ی حرف گوش کنی نبودم هیچ وقت پس میگم من رویای نویسنده شدن هم دارم خیلیییی یه کتاب جهانیییی??
