زنان ورزشکار ایرانی همیشه با سختی ها و مشکلات زیادی روبه رو بوده اند. زیرا که نگاه جامعه ایران به عنوان یک جامعه جهان سوم نگاهی و منفی و سرزنش آمیز نسبت به جنسیت مونث دارد. اما این مسئله تنها محدود به زنان ورزشکار محدود نمی شود به عبارت دیگر زنان در جامعه ایران اعم از ورزشکار یا هنرمند ویا .....ا با مشکلات مشابهی دست و پنجه نرم می کنند.
در این مقاله سعی داریم به بررسی مشکلات زنان فیتنس کار ایرانی بپردازیم. بنابراین اگر قصد دارید به جرگه زنان فیتنس کار ایرانی بپیوندید بهتر است برای درک بهتر این موضوع این مقاله را دنبال کنید و با آک اهی کامل این ورزش را انتخاب کنید.
1- عدم آگاهی کافی از علم ورزش فیتنس:
درست است مربیان و ورزشکاران زیادی در باشگاهها در این رشته ورزشی فعالیت میکنند اما حقیقتا کمتر شخصی از علم بدنسازی و فیتنس اطلاعات و علم کافی دارد. با کمال تاسف بسیاری از افراد، ورزش بدنسازی و فیتنس را با یکدیگر اشتباه میگیرند و توانایی تفکیک آن دو را ندارند. همین امر باعث شده است بسیاری از زنان نگاه مثبتی به این ورزش نداشته باشند. و ورزش فیتنس را ورزشی کاملا خشن، مردانه تلقی کنند. به همین دلیل در جامعه ایران با دختران زیادی مواجه هستیم که از این ورزش رویگردان و فراری هستند. در اصل در رشته بدنسازی اصولا حجم زيادی به بدن داده می شود و تمرينات آن تعداد كم وزنه با حداكثر سنگينی است، اما در فيتنس هدف تقويت قدرت عضلهای است و در آن تعداد وزنههای بالا با وزن متوسط میباشد.
2- عدم شناخت کافی از فیزولوژی بدن زنان:
ساختار و فیزیک و هورمونهای مردان با زنان بسیار متفاوت است و علم به این موضوع میتواند تاثیر فراوانی در شناخت درست و کافی از این ورزش و بالطبع روش ونوع ورزش کردن ورزشکاران دارد. همانطور که میدانید ساختار فیزلوژیکی بدن مردان به علت حجم زیاد ترشح هورمون تستسترون عضلانی تر است. هورمون تستسترون در روند عضله سازی نقش موثرتری دارد. اغلب در باشگاههای زنان با این تصور مواجه هستیم که ورزش بدنسازی و فیتنس باعث میشود که بدن آنان فرمی مردانه و نامتناسب به خود گیرد. این اندیشه برآمده از عدم اطلاعات کافی زنان نسبت به ساختار فیزیولوژیکی بدنشان است. در بدن بانوان هورومون استروتژن یا همان هورمون های زنانه به مقدار بسیار زیادی ترشح میشود و تا مادامیکه ورزشکار از داروها و هورمونهای تستسترون و استروییدها استفاده نکند، بىن ظرافت زنانه خود را از دست نمیدهد. همین عدم شناخت کافی از فیزیولوژی بانوان باعث شده است که بعضا در تنظیم تمرینها مشکلات حادی برای زنان رخ دهد. به کرات دیده شده است که بعضی از مربیهای مرد برنامههای ورزشی را تنظیم میکنند که اصلا برای یک زن مناسب نیست و در دراز مدت باعث آسیب و ایجاد مشکل برای زنان فیتنس کار میشود. اگر قصد دارید این ورزش را به صورت حرفهای دنبال کنید ابتدا به دنبال یک مربی حرفهای و با وجدان باشید که هدف آن کمک به سلامت ورزشکار باشد.
3- مربی نماها:
متاسفانه رشته بدنسازی مملو از ورزشکاران و مربیانی است که با علم اندک خویش سعی دارند در این رشته در کسوت مربی فعالیت کنند. افرادی که با انجام عملهای زیبایی و مصرف بیش از حد هورومونها و داروها سعی دارند خود را پیشکوست و فردی حرفه ای در این ورزش معرفی کنند و با انتشار عکسها و فیلمهای ادیت شده در فضای مجازی، ورزشکاران مبتدی را برای دریافت دستمزدهای سنگین به خود جذب کنند و از این راه به درآمدهای هنگفت دست یابند.
بنابراین بهتون توصیه می کنم که صرفا مربی خود را بر اساس پستهای اینستاگرام و تعداد بالای فالورهاش انتخاب نکنید. مربی را انتخاب کنید که نسبت به علم و تجربه آن اطمینان کافی دارید و بعد با خیال راحت به مربیتون اعتماد و دستور العملها و برنامه هایش رو با دقت موبه مو دنبال کنید.
4- نگاه سنگین جامعه به بانوان بدنساز و زنان فیتنس کار:
متاسفانه با وجود گذشت سالها و پیشرفت علم و تکنولوژی همچنان نگاه منفی و سنگین بر روی زنان فیتنس کار و بدنساز ایرانی سایه انداخته است. بطوریکه بسیاری از زنان فیتنس کاری که در ایران عاشقانه مشغول فعالیت هستند از نشر فیلمها و کلیپهای خود در فضای مجازی حتی به صورت پوشیده و با حجاب اجتناب میکنند تا مبادا در آماج انواع و اقسام توهینها
و تهمتها واقع شوند. از سوی دیگر در جامعه اسلامی و سنتی همچون جامعه ایران مسئله بدنسازی و فیتنس زنان موضوعی مذموم است. بطوریکه بارها و بارها فدراسیون بدنسازی و نهاد های ورزشی تهدید به لغو این رشته ورزشی برای زنان کرده است. همچنین زنان را از شرکت در مسابقات بدنسازی چه در داخل ایران و چه در خارج ایران باز می دارد.
