سلام دوستان وقت بخیر
همیشه تو نوشته های گذشته، از سخاوت درخت و زیبایی های بی نظیرش گفتم ولی با دیدن گلهای بهاری و بازمانده کاشت زمستان که پر از شکوفه و گل شدند یاد سخاوت زمین افتادم .
اگر در زمین، این گرد پر از فایده ! یه دونه گندم یا برنج بکاری میشه هزار تا خوشه ... کافیه یه دونه بهش هدیه بدی ،تا یه درخت بهت هدیه بده...یه دونه ی پرتغال یا نارنج میشه یه درخت پر از سخاوت ،پر از سایه ،عطر ،شکوفه و میوه و ثمر ، اما نمیدونم چرا وقتی عزیزانمونو بهش می سپاریم... بگذریم...
ما از نعمت های زمین همه رو برای خود میخواهیم ما گلها رو تو گلدانهای کوچک خانه و آپارتمان کاشتیم و از میوه های رنگارنگ یخچال خانه رو پر کردیم اما هرگز یه گل در طبیعت نکاشتیم . حتی هسته میوه را از روی کنجکاوی هم شده، جایی نکاشتیم ،البته بعضی هامون بهانه نداشتن زمین داریم ! اما به نظر من، زمین داریم سخاوت نداریم ... همیشه یه جا برای کاشت یه درخت میشه پیدا کرد ...
آرزو میکنم هرچه زودتر کرونا تمام بشه و همه فرصت گشت و گذار پیدا کنیم و بابت اینهمه زیبایی خدا رو شکر بگیم و از طبیعت درس بگیریم...
به مانند مادر همه کائنات که هر سال لباس نو می پوشه و شادی و سرسبزی به ما هدیه میده ، روح و روان خود را نو کنیم و سخاوت داشته باشیم ...
