رویا رضایی، رشته کارگردانی ترم یک، دفاع مقدس، استاد علی اکبر حسنوند
(نقد فیلم شیار ۱۴۳)
این فیلم اثر نرگس آبیار به قلم خود ایشان و اقتباسی از کتاب "تفحص" آقای حمید داوود آبادی است که نظرات زیادی از منتقدین را به خود جلب کرده است.
شیوه‌ی روایت داستان طنز و با دیالوگ های موثر و طناز است. اما فیلم در بعضی نقاط وقفه‌ی حسی دارد و مخاطب را کسل می‌کند و این به دلیل حساسیت زیاد کارگردان برای متوجه کردنِ مخاطب از گذر زمان و داستان در حالت کلی است.
خلق یک کاراکترِ بسیار قدرتمند و بی نیاز (الفت) اما شکننده نشان دادن او به عنوان یک مادر که تاب غم و دوری فرزند را ندارد، نشان از چگونگی حال همه‌ی مادران در حال انتظار را دارد و اینکه مادرانِ منتظر، انسان‌هایی قوی‌اند در انتظار عزیزانشان که در عین حال شکننده‌اند و تاب غم فرزند را ندارند.
علاوه بر لهجه‌ی دلنشین الفت و کاراکتر نازنینی که داشت، نافرجام بودن انتظار الفت باعث برانگیزی احساسات و دلسوزی و هم‌دردی مخاطب می‌شود و گارد او را نسبت به فیلم پایین می‌آورد.
پخش شدن لالایی در سکانس آخر و فلش بک به نوزادی داوود بسیار تکان‌دهنده و سوزناک است. این پایان گرچه غم‌انگیز است اما این وصال احساس کلوژر به مخاطب می‌دهد.
در فیلم نابازیگرهایی می‌بینیم که کم از بازیگر ندارند و از لحاظ اکت فیلم را پایین نمی‌آورند و حتی باعث جاذبه‌ی بیشتر فیلم می‌شوند. انتخاب میزانسن‌های کارگردان هم جزئیات و ریزه‌کاری‌های جذابی دارد. در کل فیلم، فیلمی است که به کسانیکه علاقه به دفاع مقدس و روایت شهیدان و خانواده‌ی شهیدان را دارد پیشنهاد می‌شود.
