دیروز رفتیم به دیدار یکی از آشنایان در مشهد . از بجنورد با اتوبوس ساعت نه صبح راه افتادیم . کرایه تاکسی ها نفری دویست تومان بود . توی تمام مسیر همش نگاهم به جاده بود . البته یک جاهایی رو هم همش توی چرت بودم یا خوابیدم. اما در کل حاشیه جاده ها واقعا قشنگ نبود . مخصوصا قسمت هایی که مثلا نزدیک یک شهریه و یا از اون شهر میگذره که دیگه نور الی نور بود یعنی افتضاح در بی نظمی . مغازه ها وسایلشون رو ریخته بودن کنار جاده ، البته انباری ندارن که بگذارن اونجا . به قول مشدی ها اینم شانش مویه.
خلاصه کثافت خونه ایه این حاشیه جاده ها. آدم میاد سفر کنه حال کنه بدتر حالش گرفته میشه و دپرسی میاد سراغش .
انتظاری که من از حاشیه جاده داشتم یک فضای تمیز و سرسبز بود که نسیم ملایمش صورتت رو توی اتوبوس نوازش میداد.
میشه حاشیه جاده ها رو زیباتر هم ساخت البته اگر به فکر طبیعت حاشیه جاده ها و سرسبزی اون ها باشیم خیلی نیاز به علمای محیط زیست و کشاورزی داریم که بتونن از آب استفاده بهینه کنن و با توجه به نوع آب و هوی هر نقطه جغرافیایی از گیاه های مقاوم به اون آب و هوا برای سرسبزی اطراف جاده استفاده کنن.
البته اینایی که من نوشتم خواب و رویاست . شاید توی کشورهای دیگه جواب بده اما برای ما بعید میدونم. چون شرایط اقلیمی و آب و هوایی ما اونطوری که باید باشه نیست.
بی نظمی مغازه دارای کنار جاده ها و ساختار شبیه زباله دونی حاشیه جاده ها هم درست بشو نیست چون مردم مشکلات دارن و کم حوصله و تنبل هستن پس این مورد هم نیاز به همت داره که فعلا مردم ندارن .
زمین های زراعی در بعضی از نقاط دیده میشه که انصافا منظره قشنگی داره و البته همیشه سبز نیست . بعضی جاها هن برهوته و مال کسی نیست . اون هم قشنگی خودش رو داره .
همه جای جاده رو هم نمیشه زراعی کرد چون مالکیت بخشی سخته . همینجوری شم بهم ریختست.
خب نتیجه اینکه ولش کنیم به حال خودش بهتره خودش به مرور زمان درست میشه بالاخره این هم بافت اجتماعی جامعه ما رو میرسونه دیگه . خخخخخ...
