مدرسه الفنار دبی نمونهای برجسته از تلفیق فرم، نور و تجربه کاربری در معماری آموزشی است. گنبدهای تمام سفید و نورگیرهای دایرهای این مرکز آموزشی، فضایی خلق میکنند که هم آشنا و هم ماورایی به نظر میرسد و تعامل مستقیم بین محیط و کودکان را تقویت میکند. نور روز و الگوهای سایه به عنوان ابزارهایی برای پرورش خلاقیت و کنجکاوی طراحی شدهاند و فضایی برای یادگیری حسی و مشارکت دانشآموزان فراهم میکنند.
در مقایسه، معماری مدرن یزد با تأکید بر فرمهای ساده، خطوط هندسی و مصالح مدرن، بیشتر بر کارکرد، بهرهوری انرژی و هماهنگی با اقلیم گرم و خشک تمرکز دارد. در این سبک، استفاده از نور طبیعی و تهویه هوشمند به صورت سیستماتیک و تکنیکی طراحی میشود و کمتر به خلق تجربه حسی و تعاملی برای کاربران میپردازد.
تفاوت اصلی بین این دو رویکرد، نحوه استفاده از فضا و نور است. در الفنار دبی، نورگیرها و گنبدها به عنوان ابزار آموزشی و تجربهای عمل میکنند و کودک را با چرخههای طبیعی نور و سایه درگیر میکنند. در معماری مدرن یزد، نور و بازشوها بیشتر برای کارکردی و اقلیمی طراحی میشوند و تجربه حسی و خلاقانه کاربر در اولویت دوم قرار دارد.
علاوه بر این، انعطافپذیری فرم و مصالح در الفنار، به معماران اجازه داده است تا ریتم نور روز و نورگیرها را کنترل کنند و فضایی پویا ایجاد نمایند که با رشد دانشآموزان و تغییرات محیطی تطبیق پیدا کند. در حالی که معماری مدرن یزد، با خطوط سخت و مصالح محدود، بیشتر بر پایداری و بهرهوری انرژی تمرکز دارد و تجربه فضایی کمتر پویاست.
در نهایت، تجربه مدرسه الفنار دبی نشان میدهد که معماری گنبدی و نورگیر محور میتواند ابزاری مدرن برای آموزش، خلاقیت و تعامل با محیط باشد، در حالی که معماری مدرن یزد بر کارکرد، بهرهوری انرژی و سادهسازی فرمها تأکید دارد. این مقایسه میتواند الهامبخش معماران برای تلفیق خلاقیت، تجربه کاربر و عملکرد محیطی در پروژههای آموزشی باشد.
