بازی به عنوان زمینه ای برای یادگیری و به عنوان یک فعالیت نشاط آور در کودکان مبتلا به فلج مغزی ، محدود است. در این کودکان ، بازی در درجه اول توسط چالش های جسمی کودک محدود می شود. به عنوان یک فعالیت لذت بخش ، خودجوش ، دارای انگیزه درون زاد ، بازی نه تنها توسط ناتوانی ، بلکه با محدودیت هایی که توسط اطرافیان کودک اعمال می شود نیز محدود می شود. این محدودیت ها که توسط افراد و محیط اعمال می شوند ، بیشتر از ناتوانی های جسمی کودک محدود کننده است.
محدودیت های حرکتی در کودکان مبتلا به فلج مغزی به طور گسترده شرح داده شده است. شدت محدودیت های حرکتی از دو طریق بر بازی تاثیر دارد.
کودکان دارای ناتوانی های حرکتی ، مشکلات زیادی در انجام فعالیت های لذت بخش حسی – حرکتی دارند. از آنجا که اعمال حرکتی اولین تظاهر بازی در کودک هستند. کمتر قرار گرفتن در معرض این نوع بازی ممکن است به نوبه خود ، پیشرفت هماهنگی حرکتی کودک و همچنین پیشرفت ادراکی و شناختی کودک را محدود کند.
از آنجا که بازی عرصه ای است که منجر به تسلط بر محیط می شود. عدم توانایی کامل ورود به بازی در اوایل زندگی ممکن است بر درک کودک از داشتن کنترل ( تسلط ) بر محیط و از این رو بر رشد انگیزه درون زاد وی تاثیر بگذارد.
نقایص حسی و حرکتی که در کودکان مبتلا به فلج مغزی موجود است ، غالبا بهم مرتبط هستند. نقص حسی و ادراکی ممکن است در درجه دوم به محدودیت های حرکتی رخ دهد. یا ممکن است ناشی از آسیب عصبی اولیه باشد.
به عنوان مثال کم کاری و نقص در تمایز و تعدیل لمسی بر توانایی کودکان در کسب اطلاعات در مورد یک شی و در نتیجه روی انتخاب اسباب بازی آنها تاثیر می گذارد.
مطالعات تحقیقاتی و مشاهده بالینی نشان داده است. کودکانی که دارای چندین ناتوانی هستند بیشتر اسباب بازی های ارتعاشی و سخت را در برابر اسباب بازی های نرم انتخاب می کنند. این انتخاب اسباب بازی هایی که ورودی های سوماتوسنسوری دارند ممکن است یک مشکل تعدیل حسی را نشان دهد که باید در طول درمان برطرف شود.
کودکانی که قادر به انجام حرکاتی در فضا هستند. اما نقص در تعدیل حس وستیبولار دارند ممکن است از جا به جایی وسایل از نقطه ای به نقطه دیگر به دلیل بیش حس بودن نسبت به جا به جایی یا نا امنی ثقلی خودداری کنند. این نقایص تعدیل حسی با اضافه شدن به محدودیت های پوسچرال بر مشارکت فعال کودک در درمان و محیط بازی تاثیر می گذارد.
کودکان مبتلا به فلج مغزی ممکن است. اسباب بازی هایی که نیاز به تشخیص شکل از زمینه ، روابط فضایی یا تمایز بینایی دارند مانند پازل ها یا اسباب بازی های خانه سازی را برای بازی انتخاب نکنند. اگرچه درمانگر می بایست به ادراک بصری کودک توجه داشته باشد. ویکی از اهداف درمانی وی باشد. اما در ابتدای درمان این نوع فعالیت ها گزینه های مناسبی برای تقویت بازی های مستقل نیستند.
نقص تعدیل حسی بر توانایی کودک در حفظ سطح مطلوب برانگیختگی که در ارتباط با ایجاد توجه و یادگیری مفاهیم جدید می باشد اثر می گذارد. کودکان دارای نقص تعدیل حسی در درگیر شدن در بازی نیز مشکل دارند.
زیرا سطح برانگیختگی آنها خیلی کم است. و این موضوع با حرکات فعال و انگیزه کودک برای مشارکت ارتباط دارد. کودکی که نسبت به درونداد های حسی محیط پاسخ کمی می دهد. ممکن است درون دادهای حسی محیطی کمتری دریافت کند. حتی در شرایطی که در محیط پر تحرکی قرار دارد. که این امر در نهایت باعث کاهش خودآگاهی کودک می شود.
گاهی نیز ممکن است سطح برانگیختگی کودک بالا باشد. که در این شرایط بر حفظ توجه کودک بر روی فعالیت بازی کودک اثر می گذارد.
حرکت درمانی همراه محدودیت ( CIMT )
(بازی کودک)نمونه هایی از بازی های حسی برای کودکان
بازی با کودک مبتلا به فلج مغزی
با ما همراه باشید در :
