چرا با کلاس زبان رفتن، زبان یاد نمی‌گیریم؟ چرا مثلاً تا سطح کلاسمون بالا میره ولی سطح زبانمون نه و احساس می‌کنیم داریم درجا می‌زنیم یا به این نتیجه می‌رسیم که اشکال از معلم یا آموزشگاهه (که البته این مشکل هم میتونه باشه، اگر کلاس و آموشگاه رو درست انتخاب نکرده باشیم).
جواب کوتاه اینه که زبان‌آموزها صرف کلاس رفتن دو -سه جلسه در هفته و توی این دو-سه جلسه چند دقیقه صحبت کردن باید سطح زبانیشون پیشرفت کنه. غافل از اینکه این اصلاٌ و ابداٌ کافی نیست.
به عنوان یک معلم، همیشه از این موضوع تأسف می‌خورم که بچه‌ها کتابهایی که یک عده آدم متخصص در زمینۀ آموزش زبان طراحی کردند و پشت هر تمرین و هر فایل صوتیش و هر عکسش کلی تحقیق و نظریۀ علمی وجود داره رو رها می‌کنند و از تلگرام و یوتیوب و اینفلوئنسرهای اینستا زبان یاد می‌گیریند. همیه کلی شاگرد دارم که میان و میگن به ما کتاب و فیلم و سریال و منابع دیگه معرفی کنید، در حالیکه کتاب کار خودشونو حل نمی‌کنند!!!
کتاب آموزشی و تمام اجزاش رو خوب بشناسید. کلاس رفتن بدون شناختن کتاب آموزشی و بدون ارتباط برقرار کردن باهاش، هیچ فرقی با کلاس نرفتن نداره. کتابهای آموزشی معمولاٌ از یک کتاب اصلی، یک کتاب کار، سی‌دی فایلهای صوتی و تصویری تشکیل شدند. به غیر از اینها همیشه یک وبسایت مربوط به انتشارات کتاب وجود داره که کلی تمرین آنلاین و متریالهای هیجان‌انگیز دیگه متناسب با سطحتون در اختیارتون میگذاره. پس اول باید دونست که کتاب آموزشی چه بخش‌هایی داره. مثلاٌ اگر شما آلمانی می‌خونید و احتمالاٌ کتابتئن برای انتشارات Heuber هست، باید بدونید که کتاب شما برای هر درس یک سری تمرین‌های آنلاین داره، یه سری تست داره، برای هر درس دو یا سه تا فیلم کوتاه داره. اگر کتابتون Starten wir هست، شماره هر تمرین توی کتاب کار دقیقاٌ با کتاب اصلی هماهنگه و شما می‌دونید که در مقابل هر تمرین توی کتاب اصلی می‌تونید تمرین کتاب کارش رو حل کنید. خلاصه باید با مواد آموزشی آشنایی کامل داشته باشید. به جای اینکه مثلا گرامری که توی کتاب بهش اشاره شده رو برید از توی چند منبع مختلف بدون روش مشخصی یاد بگیرید، کتابتون رو قدم به قدم دنبال کنید و به متخصصان زبانی که اون کتاب رو نوشتن اعتماد بیشتری داشته باشید تا به کسایی9 که ویدیوهای اینستاگرامی تولید می‌کنند یا توی کانال تلگرام و یوتیوب زبان یاد می‌دهند.
به نظر مهم‌ترین دلیل زبان یاد نگرفتن همینه. اگر تجربۀ ناموفق توی کلاس زبان رفتن داشتید، حتماٌ چندین بار تصمیم گرفتید که توی تعطیلات یا آخر هفته‌ای بنشنید و تمام عقب‌موندگی‌ها رو جبران کنید. اما زبان مثل ورزش می‌مونه. شما اگر بخواهید لاغر بشید یا عضله بسازید، اینکه یک روز 12 ساعت ورزش کنید مهم نیست و کار کاملاٌ عبثیه. تداوم مهمه. حالا تدوام دقیقاٌ یعنی چه؟!
مثلاٌ هر جلسۀ کلاس زبان نود دقیقه یا سه ساعته، شما باید حتماٌ پیش از جلسه بعدی، تمام این مطالبی که گفته شده رو مرور کنیدو یادداشتهای خودتون، قسمتهایی از کتاب اصلی که توی کلاس کار شده، تمرین‌هایی که توی کتاب کار در رابطه باهاشه، فایلهای صوتی که گوش دادی توی کلاس، همه و همه رو باید کاملاٌ مرور کنید که اینکار از لحاظ منطقی وقت بیشتری می‌بره از زمان کلاستون، چون شما مرور می‌کنید، صبر و فکر می‌کنید، گاهی کلماتی رو جستجو می‌کنید و کتاب کار رو حل می‌کنید. این حداقل کاریه که در کتار کلاس زبان رفتن باید انجام داد. در غیر این صورت کلاس رفتن وقت تلف کردنه و مثل اینه بخواهید توی آبکش آب جمع کنید!
چرا کسایی که توی یک کشور خارجی زندگی می‌کنند به سرعت زبانشون خوب میشه؟ چرا با منظم کلاس زبان رفتن این اتفاق نمیافته؟ خب. مثلاٌ شخص الف سه روز در هفته هربار سه ساعت کلاس زبان گروهی میره. توی این جلسه‌ها هربار نهایتاٌ ده یا پونزده دقیقه صحبت میکنه. یا مثلاٌ شخص ب کلاس زبان خصوصی میره و کلی صحبت میکنه ولی باز تا جلسه بعد هیچی. ما باید مثل کسایی که توی کشور هدف زندگی میکنن ورودی‌های ذهنمون رو در اون زبانی که یاد می‌گیریم زیاد کنیم. اصطلاحاٌ باید خودمون رو در معرض زبان قرار بدیم. برای یاد گرفتن زبان نمیشه تا ابد جاخالی حل کرد و گرامر و لغت خوند. باید زبان رو تا جایی که میشه گوش داد و صحبت کرد. هم به صورت اکتیو(فعال) مثل گوش دادن سی‌دی هایی متناسب با سطح زبانمون و کار کردن روی محتواش و هم به صورت پاسیو (غیر مستقیم)، مثل گوش دادن موسیقی و ... . برای صحبت کردن هم اگر بتونید پارتنر پیدا کنید که عاله و اگر هم نه میشه کارای دیگه کرد، مثلاٌ حرف زدن جلوی آیینه :)
