امروز در جایی خواندم که هر چند دنیا مثل سلف سرویس است اما بشقاب هرکس گنجایش خود را دارد.
و امشب،شب قدر است. شبی که در آن سرنوشت انسانها بر اساس قابلیتها و استعدادهایشان مقدر می شود. پس من در این شب که از هزار ماه برتر است و تا سپیده اش سلام آسمان بر زمین می بارد، بیش از همه بیداری و نسیم و نور و چراغ آرزو می کنم. خداکند سوغات سفرهای درونی این شب مبارک برای همه ی ما، راه باشد، راهی به سوی ارتقای قدرِ دانایی و توسعه ی ظرف توانایی و توانگری و تاثیرگزاریمان در هستی،آنگونه که شایسته ی مقام انسانی ماست و آن طور که خالق مهربانمان دوست می دارد و می پسندد.
