محمد علی صائب تبریزی در سال 1010 در شهر اصفهان چشم به جهان گشود.
وی در دوران شاه عباس بزرگ می زیست.
وی در هند به آوازه ای رسیده بود تا اینکه در دربار شاه عباس دوم، لقب ملک الشعرائی را به وی به صورت افتخاری داده بودند.
در ذیل چند بیت از صائب را برای شما آورده ایم.
هر خار این گلستان انشگت رهنمایی است
هر شبنمی در این باغ جام جهان نمایی است
هر غنچه خموشی مکتوب سر به مهر است
هر بانگ عندلیبی آواز آشناییست
هر لخت دل شهیدیست دست از حیات شسته
دامان اشک ریزان صحرای کربلایی است
آیینه، خانه دل از رنگ اگر برآید
هر برگ سبز این باغ طوطی خوش نوایی است
گردآورنده: مهدی کریمی بابا احمدی (مدرس و مولف زبان و ادبیات فارسی)
