ایتور سوتساس «Ettore sottsass» معمار برجسته می ایتالیایی در اوایل سال ۱۹۸۰ بنیان شکل گیری سبک ممفیس را به عنوان لیدر گروه گذاشت. هدف اصلی این سبک، احیای طراحی رادیکالی بود. تولیداتی که توسط این گروه شکل گرفت، معدود و غیر نمادی و طرح های کارکردی بود که بیشتر بر تولیدات به صورت سطوح لایه ای از متریال پلاستیکی و نقوش خشن و جسورانه بود.
در دسامبر ۱۹۸۰ اتور سوتساس در میلان، ایتالیا با گروهی دیگر از طراحان جلسه ای ترتیب داد تا با هم مجموعه ای طراحی پست مدرن به عنوان یک گروه ارائه دهند. در حین این جلسه آهنگی هم پیاپی پخش می شد. آهنگی از باب دیلن به نام « Stuck Inside of Mobile with the Memphis Blues Again» و نام ممفیس هم از همین آهنگ انتخاب شد. سه ماه بعد جلسه دوباره با صدها طراحی گروه ممفیس برگزار شد. سبک ممفیس جنبشی بر ضد وضعیت موجود بود. طراحی متداول دهه ۵۰ و ۶۰ سبک میانه قرن بیستم و دهه ۷۰ مینیمالیست بود که هر دوی آن ها یعنی خطوط صاف و ساختارهای مشخص در همه چیز برای مقابله با این وضع سوتساس پیشنهاد کرد گروه به چیزی که آن زمان سلیقه خوب شمرده می شد به دیدی مسخره و رادیکال نگاه کنند. گروه همچنین از شکل های هندسی سبک آرت دکو، پالت رنگی سبک پاپ آرت و وسایل پر زرق و برق دهه ۵۰ که در دوره خود زشت محسوب می شدند الهام گرفتند. دیگر منابع الهام این گروه داستان های علمی تخیلی، طراحی های معماری تمدن آزتک ها و هنر تانتریک بود.
سبک معماری داخلی ممفیس متضمن موضوعاتی بود که سوتساس آنها را در طول دوران کاریش تجربه کرده بود. مولفه هایی همچون: رنگ های روشن، موتیف های پر زرق و برق و مواد ارزان مثل: ورقه های پلاستیکی «فایبرگلاس» که نوعی به هم پیوستگی و انبوهی در طراحی را فرم داد.
سوتساس درباره ی سبک ممفیس می گوید: ما به عنوان یک طراح و معمار وظیفه دارم فضاهایی را برای محافظت و حمایت از مردم به وجود آورم. سبک ممفيس نوعی تمرین در طراحی می باشد. کارکردگرایی گسترده به معنای ارتباط بین طراحی و کارکرد فضایی در این سبک می باشد. این سبک هیچ فرمول خاصی ندارد. هیچ یک از مدل ها، رنگ ها، نقش مایه ها و تزئینات داخلی طراحی شده فرمول خاصی ندارند. در واقع این سبک راه حلی برای کسب تجربه در زمینه ی کار کردن با مواد تازه، شکل های تاریخی، موضوعات جدید و رنگ های زرق و برق دار بود. طراحی مبلمان از رنگ های براق پلاستیکی طبقه طبقه، که دارای شکل هندسی و پوست پلنگی به عنوان نقش مایه است نشات می گیرد.
استفاده از رنگ های روغنی، لامپ های نئونی و ورق های فلزی که شعله ور کننده می رنگ های براق می باشند در فرایند این سبک و انواع تجهیزات صنعتی اختصاصی برای آن فضا طرح ریزی شده اند. طرح هایی از رنگ مایه ی سبز و زرد با نقش مایه ی پوس ماری، درهای ورقه ورقه با رنگ مایه های قهوه ای با نقش مایه ای مثل پوشش لاک لاک پشت ها و ترکیب رنگ های متضاد از نور زرد و رنگ آبی وسایل به صورت هندسه های لوزی شکل یا ترکیب صورتی و مشکی در پوشش جداره ها، از جمله کارهایی بود که در طرح های داخلی می توان منعطف بر این سبک دید.
حتما با این عبارت که مد چرخشی است و وسایل و لباس های قدیمتان بار دیگر مد می شوند آشنا هستید. سبک ممفیس نیز، یکی از همان مد هاست. سبک ممفیس به خاطر رنگ های شاد و شکل های عجیب و غریبش به راحتی قابل تشخیص دادن است. آن را دوست داشته باشید یا نه نمی توان از تاثیرش در دنیای طراحی داخلی غافل ماند. با این که این جنبش در روزهای اول پیدایشش احمقانه خوانده شد و محکوم به زود از بین رفتن بود، امروزه شاهد برگشت آن بین چهره های تاثیرگذار و طراحان هستیم.
گروه ممفیس اولین بار آثارش را در سال ۱۹۸۱ در نمایشگاه مبلمان میلان به نمایش گذاشت. سبک آن ها گرچه توجه را به خود جلب می کرد اما از نظر تجاری رد شد. منتقدان از ممفیس به عنوان زشت، گران و غیر کاربردی نام می بردند. حتی یک منتقد از آن به عنوان آشی پخته شده از جنبش باهاوس و اسباب بازی های یک کودک یاد کرد.اگرچه امروزه با نگاهی به ممفیس در می یابیم که این گروه در حال ساختار شکنی از سبک جدی و تیره ی دهه ۷۰ بودند. در دهه ۹۰ بود که این اشکال هندسی و رنگ های شاد به ترند روز تبدیل شد و در وسایل روزمره و لباس ها به چشم می خورد.
گروه اصلی در سال ۱۹۸۷ از هم جدا شدند. دلیل این جدایی این بود که گروه دیگر نمی توانست موفقیت تجاری ممفیس را تضمین کند. در سال ۲۰۰۵ یک سال قبل از مرگ سوتساس نمایشگاهی از آثار ممفیس در لس آنجلس برگزار شد و از همانجا بود که ممفیس بار دیگر بر سر زبان ها افتاد. ممفیس حالا ۴۰ سال بعد از شروع جنبش با شعار «مینیمال حوصله سر بر است» بار دیگر به میدان برگشته است.
کارتل برند مبلمان خانگی ایتالیایی در سال ۲۰۱۵ طیف وسیعی از محصولات طرح ریزی شده توسط سوتساس بر اساس سبک ممفیس در فضای داخلی را تولید کرد. نوآوری در مواد و روش های تولید، سرانجام تحقق برخی از دیدگاه های بلند پروازانه سوتساس را ممکن ساخت و محصولات: با خطوط زیگزاگی تیز، فرم های مثلثی، روزنه ها، الگوهای متقاطع به رنگ های نارنجی، زرد و سرخابی با پیچ و تابی مدرن، پرچم ممفیس را بالا نگه داشتند. کتابخانه کارلتون به عنوان یکی از نمادهای سبک ممفیس یک نمونه کامل از این سبک است؛ پالت رنگی جسورانه، خطوط محکم، ساختار هندسی، بخش بندی متعدد، حفره ها و قسمت های مثلثی در اطرافش.
ممفیس به دلیل قرار گرفتن در مرز فلسفه پست مدرن، به نوعی از قوانین تثبیت شده گریزان بود و به جای راه حل ها به دنبال امکانات می گشت (ماهیت ضد ایدئولوژی پست مدرن). جستجوی امکانات به جای جستجوی راه حل ها به ابداع طراحی شیء گرا در همان سال ها نیز بی ارتباط نیست. تغییراتی که فلسفه ممفیس در طراحی ایجاد کرد به حدی است که پاریس مچ (از فیلسوفان پست مدرن) معتقد است طراحی هیچ گاه به قبل از دوران ممفیس باز نخواهد گشت (۱۹۸۵:Barbara Radice)به طور خلاصه، ویژگی های سبک ممفیس" را، می توان در شالودهی چند اختصار کوتاه، این چنین بیان نمود:
میز تلویزیون پایه فلزی و اهمیت وجود آن در دکوراسیون مدرن شهری
دکوراسیون حمام مدرن و لاکچری: 7 تا از بهترین ترندهای طراحی سال
