بوهمین ها اغلب در شکل های متکدی، ماجراجو یا بی خانمان دیده می شوند . واژه بوهمین نخستین بار در زبان انگلیسی در قرن نوزدهم برای وصف سبک زندگی نامتعارف هنرمندان، نویسندگان، بازیگران، روزنامه نگاران، نوازندگان به حاشیه رانده شده، فقرای شهرهای بزرگ اروپا و... به کار برده شد.
این کلمه در اوایل قرن نوزدهم در فرانسه پا به عرصه ی وجود نهاد، هنگامی که هنرمندان و نویسندگان بر محله های فقیرنشین کولی ها تمرکز کردند. بوهمیا منطقه ای از جمهوری چک بود، این اصطلاح در زبان فرانسه به عنوان صفتی برای تحقیر و یا کوچک شمردن گروهی از مردم بود که به آنها کولی می گفتند. بوهمین، لغتی معمول در فرانسه برای توصیف کولی‌ها بود که اغلب یا مستقیم از بوهمیا آمده بودند یا مسیر آمدنشان از بوهمیا گذشته بود.
پس از موفقیت تئاتر (نمایی از زندگی بوهمین ها) نوشته هنری موژیه این اصطلاح در دهه پنجاه قرن نوزدهم دلالت ها و معانی رُمانتیک به خود گرفت. یک موزیسین ایتالیایی مشهور به نام بوچینی هم این افکار را به اپرای موسیقی تحت عنوان بوهمین La Bohem تبدیل کرد.
فرهنگ لغت آکادمی فرانسه 1932 بوهمین را این گونه تعریف کرد: هر که زندگی بی خانمانی و نامنظم بدون منابع تضمین شده دارد و برای فردایش نگران نیست بوهمین است؛ اما در فرهنگ لغت دانشکده آمریکایی بوهمین چنین تعریف شده است: شخصی که با امیال هنری یا فکری زندگی و رفتار می کند بدون اینکه به قواعد رفتاری و بایدهای شناخته شده و متعارف وقعی بنهد.
بوهمین ها در سال 1845 میلادی شروع به مهاجرت به ایالات متحده آمریکا کردند. این موج از مهاجران خواستار دولت مبتنی بر قانون بودند. در آغازین ماه های سال 1857 میلادی در نیویورک ۱۵ تا ۵۰ روزنامه نگار با عنوان بوهمین ها مشغول به فعالیت شدند تا سال 1860 میلادی و آغاز جنگ های داخلی آمریکا. در جنگ داخلی به روزنامه نگارها لقب بوهمین ها را داده بودند و در آن دوران بوهمین مترادف با کلمه ی روزنامه نگار بود. یک نویسنده به نام لارن استوور Laren Stover در کتابش in Bohemian بوهمیان را در پنج گروه و الگوی مختلف دسته بندی کرده است: Dandy – Zen – Nouveau – Beat – Gypsy.
بوهمیان بر این باورند، انسان موجود مهمی است، زندگی یک هدیه است و بر تأثیر و تأثر پس از مرگ باور دارند، به این معنا که وقتی انسان می میرد در قلب و ذهن افرادی که روی آنها اثر گذاشته باقی می ماند و یا با ابداعاتش چنین اثری را به جا می گذارد. عشق آزاد، صرفه جویی، ساده زیستی و یا فقر اختیاری از جمله مظاهر دیدگاه های خاص آنها بود.
با وجود شباهت بوهمین ها به هیپی ها، تفاوت های روشنی از نظر زیبایی شناختی بین آنها وجود دارد. هیپی ها یک خرده فرهنگ با انگیزه های سیاسی بودند و از لباس هایشان به عنوان ابزاری برای نمایش وابستگی های فکری رادیکالی که بدان اتکا داشتند استفاده می کردند.
بوهو Boho به سبک لباس یا دکوراسیون متاثر از بوهمین ها گفته می شود. افراط در استفاده از اکسسوارها، به کار بردن پارچه های زنانه حریر یا شیفون، گل گلی و رنگارنگ، صندل های ساده، کلاه هایی با لبه های بلند و... از جمله شاخصه های لباس بوهمین هاست.
از شناخته شده ترین چهره های بوهمین ها می توان به افراد زیر اشاره کرد؛
تالیثا گِتی
تالیثا بازیگر و مدل لباس در دهه شصت قرن پیش نماد فرهنگی بوهمین ها بود. او در هلند متولد شد، در انگلستان بزرگ شد و سالهای اخیر عمرش را در مراکش سپری کرد. عمرش کوتاه بود و در سی سالگی از دنیا رفت. با این حال در دنیای مد و لباس تأثیر عمیقی به جای گذاشت.
