وقتی برای نوشتن دست به قلم می‌‌شوی،باید به خواب بروی و در خواب بنویسی. اینگونه خواهی توانست داستانت را مثل داستان،«نیاز علی ندارد» نوشته‌ی علی‌اشرف درویشان روان و با جزئیات، همانگونه که می‌بینی، بنویسی. این را بعد از تمام کردم رمان «کسوف در شهر خمیسات»، نوشته هوشنگ مهر آیین فهمیدم.»
