اول سيد اجل سيد عليخان شيرازى رضوان الله عليه در كتاب الكلم الطيّب نقل فرموده كه اسم اعظم خداى تعالى آن است كه افتتاح او «الله» و اختتام او «هُوَ» است و حروفش نقطه ندارد «و لا تَتغيَّر قراءَتُه؛ أُعرِبَ أم لَم يُعرَب» (معنی: خواندنش تغییر نمی یابد؛ چه آن حروف زیر و بر داشته باشند یا نداشته باشند) و اين در قرآن مجيد در پنج آيه مباركه از پنج سوره است بقرة و آل عمران و نساء و طه و تغابن شيخ مغربى گفته هر كه اين پنج آيه مباركه را ورد خود قرار دهد و هر روز يازده مرتبه بخواند هر آينه آسان شود براى او هر مهمى از كلى و جزئى بزودى إن شاء الله تعالى و آن آيه اين است اَللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ تا آخر آية الكرسى
(اللَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ لا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ مَنْ ذَا الَّذي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ يَعْلَمُ ما بَيْنَ أَيْديهِمْ وَ ما خَلْفَهُمْ وَ لا يُحيطُونَ بِشَيْءٍ مِنْ عِلْمِهِ إِلاَّ بِما شاءَ وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ لا يَؤُدُهُ حِفْظُهُما وَ هُوَ الْعَلِيُّ الْعَظيمُ
خداى يكتا است كه جز او خدايى نيست زنده و پاينده است هرگز او را كسالت خواب فرا نگيرد تا چه رسد كه به خواب رود اوست مالك آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است كه را اين جرات است كه در پيشگاه او به شفاعت برخيزد مگر به فرمان و اجازه او علم ازلى او محيط است به آنچه از ازل پيش نظر خلق به وجود آمده است و آنچه سپس تا ابد موجود خواهد شد و خلق به هيچ مرتبه علم او احاطه نتوانند كرد مگر به آنچه او خواهد، قلمرو علمش از آسمانها و زمين فراتر و نگهبانى زمين و آسمان بر او آسان و بى زحمت است چه او داناى بزرگوار و تواناى با عظمت است
(لا إِكْراهَ فِي الدِّينِ قَدْ تَبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ فَمَنْ يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ فقد استَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقى لاَ انْفِصامَ لَها وَ اللَّهُ سَميعٌ عَليمٌ
كار دين به اجبار نيست راه هدايت و ضلالت بر همه كس روشن گرديد پس هر كه از راه كفر و سركشى برگردد و به راه ايمان و پرستش خدا گرايد به رشته محكم و استوارى چنگ زده كه هرگز نخواهد گسست و خداوند به هر چه خلق گويند و كنند شنوا و دانا است
(اللَّهُ وَلِيُّ الَّذينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ وَ الَّذينَ كَفَرُوا أَوْلِياؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُماتِ أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فيها خالِدُونَ)[1]
خدا يار اهل ايمان است آنان را از تاريكي هاى جهان بيرون آرد و به عالم نور برد و آنان كه راه كفر گزيدند يار ايشان شيطان و ديو رهزن است آنها را از عالم نور به تاريكي هاى گمراهى در افكند اين گروهند اهل دوزخ و در آن مخلد خواهند بود
(اَللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ
خدا آن ذات يكتاست و خدايى جز او كه زنده و پاينده ابدى است نخواهد بود براى تو فرستاد اين كتاب آسمانى را به حق و حقيقت در حالى كه تصديق كتب آسمانى ديگر را مى كند
نَزَّلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقاً لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ وَ أَنْزَلَ التَّوْرَاةَ وَ الْإِنْجِيلَ
و كتاب تورات و انجيل را هم از آن پيش فرستاد براى هدايت خلق
مِنْ قَبْلُ هُدًى لِلنَّاسِ وَ أَنْزَلَ الْفُرْقَانَ)[2]
و فرقان را نازل فرمود
(اَللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ لَيَجْمَعَنَّكُمْ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ لاَ رَيْبَ فِيهِ وَ مَنْ أَصْدَقُ مِنَ اللَّهِ حَدِيثاً)[3]
خدا آن ذات يكتاست كه جز او خدايى نيست هر آينه جمع كند شما را در روز قيامت كه نيست شكى در آن، و سخن كه راستتر از سخن خدا خواهد بود
(اَللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى)[4]
خدا آن ذات يكتاست كه جز او خدايى نيست نامهاى نيكو مختص اوست
(اَللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ وَ عَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ)[5]
خدا آن ذات يكتاست كه جز او خدايى نيست و بر او بايد اهل ايمان توكل كنند.
