احتمالا می‌دانید که بر اساس نظریه نسبیت خاص انیشتین، هیچ ذره‌ای را که دارای جرم سکون حقیقی غیر صفر باشد، نمی‌توان به سرعت نور در خلاء رساند. زیرا برای این کار بی‌نهایت انرژی لازم داریم؛ اما در سال ۱۹۶۷ یک فیزیکدان آمریکایی به نام جرالد فاینبرگ از دانشگاه کلمبیا‌ی آمریکا در مقاله‌ای که در نشریه معتبر فیزیکال ریویو منتشر کرد، اندیشه شگفت‌انگیزی را در ارتباط با این موضوع مطرح کرد.
بنا بر تصور فاینبرگ، ممکن است ذراتی با جرم غیر حقیقی یا موهومی در جهان وجود داشته باشند که بتوانند، بدون زیر پا گذاشتن نسبیت خاص، با سرعتی فراتر از سرعت نور در پهنه کیهان حرکت کنند ( کمیت‌های موهومی در ریاضیات به کمیت‌هایی گفته می‌شود که مجذور آن‌ها عددی منفی است ). فاینبرگ اسم چنین ذراتی را تاکیون گذاشت که از واژه تاکیس در زبان یونانی به معنای تند و سریع گرفته شده است.
تاکیون‌ها در صورت وجود، برخلاف ذرات معمولی، همواره با سرعتی فراتر از سرعت نور حرکت می‌کنند و هیچ‌گاه نمی‌توان سرعت آن‌ها را تا حد سرعت نور و یا کمتر از آن کاهش داد، زیرا بر اساس معادلات نسبیت خاص، برای کاهش سرعت یک تاکیون تا حد سرعت نور به بی‌نهایت انرژی نیازمندیم!
تصور امکان وجود ذرات اسرار آمیز تاکیون بحث و جدل‌های گسترده‌ای را در میان فیزیکدان‌ها به راه انداخت، بحث‌هایی که هنوز هم همچنان ادامه دارد. برخی از فیزیکدان‌ها معتقدند که چنانچه تاکیون‌ها واقعا در جهان وجود داشته باشند، به کمک آن‌ها می‌توان پیام‌هایی را در بعد زمان به گذشته ارسال کرد و این مسئله می‌تواند علیت را در معرض تردید قرار دهد.
در مقابل، برخی از فیزیکدان‌ها هم معتقدند که نه تنها تاکیون‌ها واقعا در پهنه گیتی وجود دارند، بلکه می‌توان آن‌ها را در میان انبوه ذرات فوق‌العاده پر‌انرژی پرتو‌های کیهانی ردیابی کرد. به هر حال، تلاش برای آشکار‌سازی این ذرات اسرار آمیز همچنان ادامه دارد.
