با پیشرفت علم پزشکی در نیم قرن گذشته، افراد زیادی هستند که به علت ایست قلبی و سایر عوامل مرگبار، به‌طور موقت علائم حیات را از دست داده، اما دوباره احیاء شده و به زندگی بازگشته‌اند.
اصطلاح تجربه های نزدیک به مرگ یا Near Death Experiences اولین بار در سال 1975میلادی توسط ریموند مودی، فیلسوف، پزشک و روانشناس پیشتاز در کتاب مشهورش Life after Life به کار برده شد.
این کتاب بیش از 13 میلیون جلد فروش داشته و به زبانهای مختلفی ترجمه شده است و راه را برای تحقیقات بیشتر در زمینه تجارب نزدیک به مرگ هموار نموده است.
اولین ترجمه فارسی این کتاب با عنوان "بازگشت به زندگی" به قلم زنده یاد دکتر فرخ سيف بهزاد در سال 1363 انجام شده است.
همچنین این کتاب و کتاب دوم دکتر مودی یا Reflections on Life after Life توسط فریبرز لقایی ترجمه و با نام "زندگی پس از مرگ" در یک جلد در سال 1366 چاپ گردیده است.
در این کتاب دکتر مودی حدود 150 مورد تجربه نزدیک به مرگ را به دقت بررسی کرده و به موارد مشترکی در این تجربیات اشاره نموده است. این موارد مشترک را میتوان با بررسی کتابهای سایر محققان همچون جفری لانگ و پل پری به صورت زیر برشمرد:
1- جدایی هوشیاری و آگاهی از بدن مادی یا Out of Body Experience
2- عبور از یک تونل
3-دیدن وجود دوستان و اقوام فوت شده
4- مرور زندگی و قضاوت اعمال انسان توسط خودش
5- مشاهدات ترسناک و دلهره آور در تجربه های منفی
6- ورود به سرزمینی آسمانی و غیر زمینی
7- دیدن نوری روشن و درخشان در انتهاي مسیر
8- روبرو شدن با یک مرز یا مانع
9- بازگشت به بدن، داوطلبانه یا غیر داوطلبانه
همه افراد تمام موارد بالا را تجربه نمی‌کنند. برخی فقط ۲ مورد یا بیشتر را تجربه می‌کنند.
پینوشت اول:
مشاهده بخشهایی از مستند زندگی پس از زندگی تولید شده در سال 1992 با دوبله فارسی در آپارات در این لینک
پینوشت دوم:
مشاهده این ویدیو در کانال فلسفه ذهن از آقای دکتر مهدی همازاده که به بیان نظرات مخالف در تبیین NDE پرداخته توصیه میگردد.
https://www.aparat.com/v/dIpXk
