من اینو خوب میدونم که این دوره بگذره و کنکورم رو بدم پرت میشم تو یه دنیای شلوغ تر بزرگتر پر مسئولیت تر.
میدونم پشت سرم رو نگاه میکنم و دلم برای اون تنهایی سال کنکورم اون روزایی که دغدغه و استرسم کلنجار رفتن با تست های دوست نداشتنی ریاضی و شیمیه.روزایی که کارم فقط هندل کردن همین هاست اضطراب آزمون و حجم درسهای مونده و تست هاست.
روزایی که خودم باید ضعف هامو برطرف میکردم.وقتی که بگذره دلم برای درس خوندن توی پاییز و زمستون و تابستون تنگ میشه.
واسه روزایی که خسته میشدم و میدونستم الان کمترین مسئولیت رو برای زندگیم دارم.روزایی که تمام وقت دست خودم سپرده شده که چجوری بگذرونم روزهایی که فقط توی مشت منه.ای روزهایی که تموم نشدید من دلم براتون تنگ میشه!
