قرار بود برای کاری که میخوام شروع کنم با هم برنامه ریزی کنیم. تمام کارهایی که به ذهنم رسید رو با جزئیات نوشتم و به نظرم لیست کاملی بود که برای هر مورد می شد به تنهایی برنامه ریزی کرد.
وقتی لیست رو دید گفت مگه با این لیست میشه برنامه ریزی کرد؟! باید شامل چندتا دسته بندی بزرگ باشه بعد روی این ها برنامه ریزی کنی! :|
شروع کردم به متقاعد کردنش که اتفاقا باید با جزئیات شروع کنیم تا چیزی از قلم نیوفته، با دسته بندی که کار پیش نمیره. اون هم میگفت نه، تو اشتباه میکنی!! از اون اصرار و از من انکار ...
یکدفعه مکث کردم...
و یادم اومد با یک شهودی (N) طرفم...
اولش از دست خودم عصبانی شدم که چرا دارم سعی میکنم بگم تو اشتباه میکنی و من درست میگم اما بعد سریع خودمو جمع و جور کردم و یادآوری کردم تفاوتمون در نحوه "دریافت اطلاعات" هست؛ تو شهودی (N) هستی و ترجیح میدی اول یک تصویر کل رو برنامه ریزی کنی و بعد به جزئیات بپردازی اما من حسی (S) هستم و تمایل دارم از اول با جزئیات پیش برم. پس هیچ کدوم مون اشتباه نمی کنیم.
نهایتا هم بدون اینکه لازم باشه ثابت کنیم چه کسی اشتباه میکنه، لیستی رو آماده کردیم که هر دو از نحوه برنامه ریزی راضی باشیم. :)
شما لیست کارهاتون رو چجوری مینویسید؟ جزئی یا کلی؟
تجربه این تفاوت رو جایی داشتید؟! خوشحال میشم برام بنویسید.
ابزار MBTI میخواد همین تفاوت رو یادآوری کنه تا کمتر دچار چالش شوید، کمتر دچار تعارض شوید و ... این فقط یک تجربه کوچیک بود اما مطمئنا در روابط کاری و عاطفی تون این تفاوت رو زیاد مشاهده کردید و اگر آگاه نباشید احتمالا برچسب های زیادی به همدیگه می زنید.
با MBTI زبان تایپ شخصیتی اطرافیانتون (همسر، دوست، مدیر، کارمند، هم تیمی، رقیب، مشتری و ...) رو یاد می گیرید تا بهترین ارتباط رو برقرار کنید و برنده باشید. پس هرچه زودتر این ابزار و کاربردش رو فرا بگیرید و لذت این آگاهی رو درک کنید.
