تبصره 1 - وزارت عدلیه می‌تواند اشخاصی را که مشمول مورد 2 و 3 ماده 3 این قانون
هستند از دوره آزمایش معاف دارد.
تبصره 2 - در صورتی که وکیل در دوره آزمایش طبق نظامنامه از طرف یکی از وکلا در
محاکمات دخالت نماید مسئولیت اعمال او متوجه وکیلی‌است که او را تعیین نموده و هر
گاه از طرف معاضدت قضایی کار به او احاله شود بایستی تحت هدایت و نظارت معاضدت
قضایی انجام وظیفه نماید.
ماده 9 - اجازه وکالت درجات 1 و 2 و 3 که مطابق قانون 20 شهریور 1314 تا تصویب
این قانون تصدیق شده در صورت تسلیم تقاضاکننده به‌اعتبار خود باقی است.
ماده 10 - اشخاصی که می‌خواهند اجازه وکالت تحصیل نمایند باید به دفتر بازرسی و
تشکیلات وکلای عدلیه تقاضانامه بدهند. ترتیب تقاضانامه را‌وزارت عدلیه تعیین خواهد
نمود.
ماده 11 - دفتر بازرسی و تشکیلات وکلای عدلیه در ظرف دو ماه از تاریخ تقاضانامه
باید عقیده خود را در رد یا قبول تقاضا در صورت قبول درجه‌که برای تقاضاکننده در
نظر گرفته به مشارالیه یا اقامتگاه قانونی او ابلاغ نماید - در صورتی که
تقاضاکننده تسلیم به عقیده اداره مزبور باشد پروانه وکالت‌در حدود مقررات این
قانون صادر می‌شود.
نسبت به تقاضای وکالت اتفاقی دفتر بازرسی و تشکیلات وکلای عدلیه هر چه زودتر
تکلیف رد یا قبول تقاضا را معین می‌کنند.
ماده 12 - اشخاصی که به تصمیم و تشخیص دفتر بازرسی و تشکیلات وکلای عدلیه تسلیم
نیستند می‌توانند تا یک ماه پس از ابلاغ نظریه دفتر‌مزبور به محکمه انتظامی رجوع و
تقاضای رسیدگی نمایند عرضحال مزبور در مرکز مستقیماً به دفتر محکمه انتظامی و در
ولایات به دفتر یکی از‌محاکم محل اقامت شاکی تقدیم می‌شود و دفتر آن محکمه مکلف
است در ظرف سه روز به محکمه انتظامی ارسال دارد تا تکلیف اختلاف در محکمه‌انتظامی
تعیین نشده است رأی دفتر مزبور موقتاً معتبر است.
ماده 13 - محکمه انتظامی نسبت به جهت اختلاف رسیدگی کرده و با در نظر گرفتن سوابق
اخلاقی او رأی مقتضی صادر و به دفتر بازرسی و‌تشکیلات وکلای عدلیه و شاکی ابلاغ
می‌نماید. رأی مزبور قطعی است.
ماده 14 - وکلای عدلیه باید مطابق نظامنامه وزارت عدلیه قسم یاد نمایند.
