ماده 7 - به اشخاص ذیل اجازه شغل وکالت داده نمی‌شود:
1 - اتباع خارجه.
2 - قضات و مستخدمین دولتی و بلدی و مملکتی در حین اشتغال به خدمت به استثناء
استادان دانشکده حقوق که اشتغال به تدریس یکی از‌شعب حقوقی دارند در صورت اجازه
وزارت معارف.
3 - کسانی که سن آنها کمتر از 25 سال است.
4 - محکومین به انفصال ابد از خدمات دولتی.
5 - اشخاصی که مرتکب اعمالی شوند که منافی با شئون وکالت است.
6 - اشخاص مشهور به فساد اخلاق و تجاهر به استعمال مسکر و افیون و اعمال منافی
عفت.
7 - اشخاصی که تحت ولایت یا قیمومت هستند.
8 - محکومیت به جنایت مطلقاً و محکومین به جنحه که به موجب قانون مستلزم محرومیت از
حقوق اجتماعی یا از شغل وکالت باشند و یا اینکه‌محکمه محکومیت مزبور را در حکم خود
قید کرده باشد.
9 - کسانی که به اتهام ارتکاب جنایت یا جنحه‌ای که به موجب قانون مستلزم محرومیت
از حقوق اجتماعی است تحت محاکمه هستند.
10 - اشخاصی که به امر وزیر عدلیه طبق ماده 47 این قانون از شغل وکالت معلق هستند.
11 - اشخاصی که طبق حکم محکمه از وکالت محروم شده‌اند.
12 - وکلایی که وجه پروانه وکالت را در موعد مقرر نپردازند.
13 - وکلایی که در ظرف مدتی که وزارت عدلیه برای اجرای ماده یک این قانون در هر
حوزه قضایی تعیین می‌نماید درخواست پروانه وکالت‌ننمایند.
ماده 8 - اشخاصی که قبل از اجراء این قانون پروانه وکالت نداشته و بخواهند آن را
تحصیل نمایند در صورت دارا بودن شرایط مقرره در این قانون‌باید لااقل مدت یک سال
در کانون وکلا عمل بنمایند. عمل مزبور دوره آزمایش نامیده می‌شود.
ترتیب وکالت وکلا را در دوره آزمایش و طرز مداخله آنها را در محاکمات و تمریناتی
که طی دوره آزمایش بایستی در امور قضایی انجام دهند وزارت‌عدلیه به موجب نظامنامه
معین می‌نماید.
برای وکالت در دوره آزمایش پروانه مخصوص مقرر است و مراحلی را که طبق این قانون
در دوره آزمایش اجازه داده می‌شود وکالت بنمایند در آن قید‌می‌گردد.
در مورد اشخاصی که دارای دانشنامه لیسانس یا دکترا از دانشکده‌های داخله یا خارجه
هستند دوره آزمایش فقط برای پروانه وکالت درجه اول لازم‌است ولی با داشتن سوابق
خدمات قضایی یا اداری در وزارت عدلیه وزیر عدلیه می‌تواند آنها را نیز از دوره
آزمایش معاف کند.
