سنسور نوری و سنسور خازنی دو نوع سنسور متفاوت هستند که برای اندازه‌گیری نور استفاده می‌شوند. این دو نوع سنسور در اصل اصول مختلفی را برای تشخیص و اندازه‌گیری نور به کار می‌برند.
سنسور نوری: سنسورهای نوری اغلب بر اساس تغییرات دامنه یا شدت نور استفاده می‌کنند. آن‌ها با استفاده از پیچیدگی‌های الکترونیکی، فوتودیودها یا سلول‌های نوری مانند فوتودیودهای سیلیکونی عمل می‌کنند.
وقتی که نور به سطح حساس سنسور برخورد می‌کند، جریان الکتریکی تولید می‌شود که به دستگاه الکترونیکی متصل شده است.
این جریان الکتریکی سپس توسط مدارهای الکترونیکی تقویت و تفسیر می‌شود.
سنسورهای نوری معمولاً در دستگاه‌های الکترونیکی و ابزارهای پزشکی، دستگاه‌های شناسایی خودکار و سایر نقشه‌های الکترونیکی استفاده می‌شوند.
سنسور خازنی: حسگرهای خازنی بر اساس تغییرات ظرفیت خازنی در حضور نور کار می‌کنند. این سنسورها معمولاً یک لایه باریک از خازن را بر روی تراشه‌ای دارند.
وقتی نور به سطح حساس سنسور برخورد می‌کند، ظرفیت خازنی تغییر می‌کند و در نتیجه تغییر ولتاژ در خروجی تولید می‌شود. این تغییر در ولتاژ قابل اندازه‌گیری است و معمولاً با استفاده از مدارهای الکترونیکی مناسب تقویت و تفسیر می‌شود.
سنسورهای خازنی به طور گسترده ای در دستگاه‌های اندازه گیری نور، دوربین های دیجیتال و صنعت الکترونیک استفاده می‌شوند.
بطور کلی، تفاوت بین سنسورهای نوری و خازنی در روش اندازه‌گیری نور و تبدیل آن به سیگنال قابل استفاده است.
سنسورهای نوری بر اساس تغییرات جریان الکتریکی و سنسورهای خازنی بر اساس تغییرات ظرفیت خازنی ولتاژ خروجی را تولید می‌کنند. هر کدام از این سنسورها ممکن است در
