سنسور خازنی یک نوع سنسور الکترونیکی است که برای تشخیص و اندازه‌گیری فاصله، موقعیت یا وجود اشیاء در اطراف خود از اصول خازنی استفاده می‌کند. این سنسورها از تغییرات ظرفیت خازنی بین دو صفحه یا الکترود برای تشخیص تغییرات فاصله یا وجود اشیاء استفاده می‌کنند.
سنسور خازنی معمولاً شامل دو الکترود (یک الکترود فعال و یک الکترود مرجع) و یک ماده عایق (مانند هوا یا مایع) است که بین الکترودها قرار دارد. ظرفیت خازنی بین الکترودها به وابستگی به فاصله بین آنها تغییر می‌کند. با نزدیک شدن یا دور شدن اشیاء از سنسور، فاصله بین الکترودها تغییر می‌کند و در نتیجه ظرفیت خازنی نیز تغییر می‌کند.
سنسورهای خازنی در بسیاری از کاربردها استفاده می‌شوند، از جمله:
به طور کلی، سنسورهای خازنی به دلیل دقت بالا، سرعت عمل بالا و قابلیت استفاده در شرایط مختلف، در صنایع مختلف و دستگاه‌های الکترونیکی گسترده‌ای استفاده می‌شوند.
