بدلیل وجود بحران های منطقه ای و جهانی در سال های اخیر که سبب تغییر در بعضی از ساختار های سیاست جهانی و نظم بین الملل شده و همچنین وجود بعضی از بحران های سیاسی در عرصه داخلی و خارجی که کشور را با مشکلات و چالش های متعددی روبرو کرده است . دولت چهاردهم باید تمام تلاش خود را در جهت رفع این چالش ها به کار گیرد که مهم ترین این چالش ها به قرار زیر است :
شکاف بین دولت و مردم : اگر نگاهی گذرا به تاریخ جمهوری اسلامی بیندازیم ، متوجه خواهیم شد که هیچ گاه به اندازۀ امروز فاصله میان دولت و مردم احساس نمی شود . یکی از مصادیق این موضوع را می توان میزان مشارکت مردم در انتخابات گذشته دانست .
انرژی هسته ای و مسئلۀ FATF : نزدیک به دو دهه هست که مسئلۀ هسته ای ایران و تحریم های متعاقب آن به یکی از مهم ترین موضوعات سیاست خارجی ایران تبدیل شده است . به پایان نرسیدن این مسئله و استمرار تحریم ها علیه ایران ، خسارت های بزرگی را به دولت و ملت وارد کرده است که مانند مانعی بزرگ در مسیر توسعۀ کشور عمل می کند . مسئلۀ FATF نیز بعنوان تکمیل کنندۀ این تحریم ها ظاهر شده است و مراودات مالی کشور را در عرصۀ بین الملل با اختلالاتی اساسی مواجه کرده است .
بحران پناهجویان خارجی و مهاجرت داخلی : در سال های اخیر با به قدرت رسیدن طالبان در افغانستان شاهد راه افتادن سیل مهاجران افغانستانی به ایران هستیم . این موضوع سبب ایجاد تهدیداتی اساسی علیه امنیت ملی در زمینه های اقتصادی و اجتماعی شده است از جمله افزایش ناهنجاری های اجتماعی ، گسترش حاشیه نشینی شهر ها و ...
بحران های زیست محیطی : در طی ۲ الی ۳ دهۀ اخیر شاهد این موضوع هستیم که ظرفیت های زیست محیطی کشور به مرز بحران رسیده اند که می توان به موادن همچون تخلیه آب های زیر سطحی ، فرو نشست های فراتر از میانگین جهانی و افزایش ریزگردها اشاره کرد . این بحران ها بدلیل قرارگیری ایران در کمربند خشک جهانی ، تغییرات اقلیمی حادث شده در چند دهه اخیر و درضمن کم توجهی مسئولین مربوطه بوجود آمده اند .
این بحران مستقیما امنیت محیطی را در معرض خطر قرار داده است و باید با اولویت دهی به این بخش و با به کارگیری روش های علمی از خطراتی که این حوزه را تهدید می کنند ، فروکاست .
بحران انرژی : مشکل انرژی در کشور ما ، که امروزه به یکی از ابربحران های کشور تبدیل شده است ، ریشه ای قدیمی دارد . این بحران حاصل عملکرد اشتباه دولت های قبلی در زمینۀ مدیریت انرژی است . در همۀ دولت های قبلی ، وزارت نیرو و نفت فقط وظیفۀ تولید حداکثری را در کار داشتند ؛ این در حالیست که مدیریت انرژی سه بخش دارد ؛ مدیریت تولید ، مدیریت مصرف و هدر رفت انرژی و مدیریت تنوع سازی سبد انرژي . نکته قابل اشاره این است که در صورت عدم چاره جویی مناسب برای این بحران ، شاهد کاهش ظرفیت های زیست محیطی ، بحران های اجتماعی و فرار سرمایه در این بخش خواهیم بود .
بدون تردید دولت چهاردهم در شرایطی کار خود را آغاز کرده است که کشور گریبان گیر مشکلاتی طولانی مدت همچون تورم و تحریم های بین المللی است . همچنین امروزه شاهد این هستیم که نظم جهانی دچار تغییر و تحولاتی شده است . در چنین شرایطی هر دولتی که بتواند در عرصۀ بین الملل نقش درستی ایفا کند و فرصت های پیش روی خود را دریابد می تواند زمینه ساز روابط چند جانبۀ بین المللی شود که این موضوع موجبات گشایش های اقتصادی و سیاسی را زمینه سازی خواهد کرد .
