با توجه به فرارسیدن سال دهم برجام، برنامه ریزی دقیق و هوشمندانه برای مقابله با مکانیسم ماشه(اسنپ بک) باید از اولویت های اصلی سیاست خارجی در سال پیشرو باشد.
بازگشت قطعنامه‌های شورای امنیت علیه ایران که این روزها با عبارت «اسنپ بک» شناخته می‌شود در صورتی اجرایی می‌شود که طبق مواد ۱۱ و ۱۲ قطعنامه ۲۲۳۱، یکی از شرکت کنندگان در توافق هسته‌ای برجام، درخواستی را به شورای امنیت سازمان ملل ارائه دهد و در نهایت اگر ظرف بازۀ زمانی ۴۰ روز قطعنامه‌ای که ادامه برجام را تایید نکند، تصویب نشود، قطعنامه‌های قبلی شورای امنیت بطور خودکار بازمی‌گردد. در توافق هسته ای از این فرآیند تحت عنوان مکانیسم حل اختلاف یا مکانیسم ماشه نامبرده شده است.
شواهد نشان می‌دهد که اروپایی‌ها و آمریکایی‌ها تصمیم خود را برای فعالسازی مکانیسم ماشه گرفته‌اند؛ از طرفی صحبت های نماینده ایران در سازمان ملل بیانگر اینست که ایران قرار نیست به هیچ وجه تحت فشار مذاکره کند و هرگونه تلاشی برای وادار کردن ایران به پذیرش توافقی ناعادلانه، محکوم به شکست خواهد بود.
بنابراین یکی از مهم‌ترین اولویت‌های ایران در حوزه دیپلماسی باید نحوه مواجهه با این مکانیزم باشد که قرار است در اکتبر ۲۰۲۵ فعال شود. در این صورت ضرورت برنامه ریزی دقیق و هوشمندانه برای مقابله با چند ماه پرچالش در عرصۀ دیپلماسی و سیاست خارجی بسیار حس می‌شود. عدم شتاب‌زدگی در تصمیم گیری، رصد دقیق شرایط داخلی و بین المللی و همچنین حفظ وفاق در بین مسئولین از سازوکار‌هایی است که حتما باید به آن‌ها توجه شود.
