در دنیای امروز، با افزایش سرعت تغییرات فناوری و ظهور هوش مصنوعی به عنوان یک ابزار قدرتمند در بهبود کارایی سازمان‌ها، تشکیل تیم‌های همکاری بین انسان و ماشین به یک ضرورت تبدیل شده است. در این مقاله به بررسی اهمیت و چگونگی ایجاد تیم‌های کارآمد با استفاده از هوش مصنوعی پرداخته و مدلی هدفمند برای این منظور می پردازیم. هدف این مدل، بهبود فرآیندهای سازمانی، کاهش مقاومت در برابر تغییرات، و تقویت پذیرش نوآوری‌های فناوری است.
در ابتدا، نیاز به تحول دیجیتال در سازمان‌ها به دلیل نقش حیاتی هوش مصنوعی در بهبود تجربه مشتری و کاهش هزینه‌های عملیاتی را مورد بررسی قرار می دهیم. تصمیم‌گیری‌های مبتنی بر داده و سرعت تغییرات فناوری، از جمله عواملی هستند که سازمان‌ها را ملزم به نوآوری و تغییرات سریع در ساختارهای خود می‌کنند. در این مقاله به ارائه یک مدل برنامه‌ریزی هدفمند چند معیاره (GP) برای تخصیص بهینه افراد به تیم‌ها پرداخته ایم که می‌تواند به سازمان‌ها در مدیریت این تغییرات کمک کند.
مدل پیشنهادی بر سه شاخص کلیدی استوار است: اعتماد بین انسان و ماشین، خودکارآمدی فناوری، و اعتبار منبع. این شاخص‌ها به عنوان عوامل مؤثر در پذیرش فناوری و بهبود کارآمدی تیم‌های کاری معرفی شده‌اند. اعتماد بین انسان و ماشین، یکی از مهم‌ترین عوامل در پذیرش فناوری‌های جدید است که می‌تواند نقش کلیدی در موفقیت استفاده از هوش مصنوعی در سازمان‌ها ایفا کند.
شاخص دوم، خودکارآمدی فناوری، به ادراک فرد از توانایی خود در استفاده از فناوری‌های نوین اشاره دارد. این شاخص نشان می‌دهد که افرادی که احساس می‌کنند قادر به استفاده از فناوری هستند، بیشتر تمایل به استفاده از آن دارند و در تیم‌های کاری مؤثرتر عمل می‌کنند. بهبود خودکارآمدی فناوری در تیم‌ها می‌تواند به افزایش بهره‌وری و کارایی منجر شود.
شاخص سوم، اعتبار منبع، به میزان اعتماد افراد به نتایج و توصیه‌های ارائه شده توسط ابزارهای هوش مصنوعی اشاره دارد. اعتبار منبع، به ویژه در تصمیم‌گیری‌های حیاتی سازمانی اهمیت دارد و می‌تواند تأثیر زیادی بر نحوه استفاده از هوش مصنوعی در سازمان‌ها داشته باشد. این شاخص، به عنوان معیاری کلیدی برای ارزیابی پذیرش فناوری در تیم‌های کاری معرفی شده است.
نتایج مدل پیشنهادی نشان می‌دهد که این شاخص‌ها می‌توانند به طور مؤثری در تشکیل تیم‌های کارآمد و پذیرش نوآوری در سازمان‌ها نقش ایفا کنند. بهبود فرآیند تصمیم‌گیری، کاهش مقاومت در برابر تغییرات، و افزایش تعامل بین انسان و ماشین از جمله مزایای این مدل است. این مدل می‌تواند به سازمان‌ها کمک کند تا با سرعت بیشتری به تحولات دیجیتال پاسخ دهند و از پتانسیل هوش مصنوعی بهره‌برداری کنند.
علاوه بر این، مدل ارائه شده، به عنوان ابزاری برای مدیریت تغییرات و تقویت نوآوری در تیم‌های کاری قابل استفاده است. این ابزار می‌تواند به سازمان‌ها در پاسخ به نیازهای متغیر بازار و محیط کسب‌وکار کمک کرده و آن‌ها را در مسیر رشد و پیشرفت یاری کند.
در پایان، پیشنهاد می دهیم که برای بررسی و بهبود مدل‌های موجود، و همچنین بررسی تأثیرات روانشناختی و اجتماعی استفاده از هوش مصنوعی در محیط‌های کاری مطالعات و پژوهش های بیشتری انجام شود. این مطالعات می‌توانند به درک بهتر از چگونگی بهبود همکاری انسان و ماشین و افزایش بهره‌وری سازمان‌ها کمک کنند.
نتیجه این که شاخص‌های پیشنهادی و مدل برنامه‌ریزی هدفمند می‌توانند به سازمان‌ها در بهبود تصمیم‌گیری، کاهش مقاومت در برابر تغییرات، و پذیرش فناوری‌های نوین کمک کنند. با تمرکز بر ایجاد تیم‌های کارآمد که قادر به همکاری موثر با ابزارهای هوش مصنوعی هستند، امیدواریم این مقاله به بهبود فرآیندهای سازمانی و تسهیل تغییرات ضروری در دنیای دیجیتال کمک کند.
