یکی از جریان هایی که حتی میتوان گفت از ابتدای حوزه بازی های ویدیویی رواج داشته الگوبرداری و حتی کپی برداری از ساخته های معروف و موفق این حوزه است. بازی Planet of Luna هم سعی داشته تا اقتباسی نوآورانه و جدید از ساخته های مشابه پیشین خود باشد اثری که در رسیدن به هدف خود ناکام بوده.
داستان بازی از آنجایی شروع می شود که لانا در حال قدم زدن پیش خواهر بزرگ تر خود است که ناگهان ربات ها به دهکده شان حمله می کنند و خواهر و کل اعضای دهکده لانا را می برند... مأموریت لانا، شخصیت اصلی بازی هم پیدا کردن خواهر خود و آزاد کردن مردمان دهکده است. داستان بازی به شکل کلیشه ای تعریف میشود و هدف آن شناخت وضعیت زندگی های کنونی و ورود تکنولوژی به آنهاست. همینطور بازی به جدایی ناپذیر بودن تکنولوژی از زندگی های افراد اشاره کرده که ناقص روایت شده. همین کلیشه به ظاهر ساده به شدت سطحی و با حس و حال بسیار ضعیف تعریف شده؛ شاید یکی از دلایل آن کمبود صحنه های سینماتیک و روایت های کوتاه و نامعلوم است.
شما در این بازی در حال ماجراجویی برای یافتن خواهر خود هستید و چالش هایی در قالب پازل های مختلف و گذر از دشمن ها است که گاه و بی گاه بدون دلیل جلوی شما ظاهر می شوند. معماهایی که هر چقدر جلوتر می روید سخت تر و به چالش آنها اضافه می شود. در دقایق ابتدایی بازی پازل های ساده ای را حل می کنید تا نسبت به مکانیک های بازی آشنایی پیدا کنید، همچنین در همان ابتدا با حیوان سیاه کوچولویی به نام مویی آشنا می شوید که همراه شماست. مویی دقیقا همان وجه تمایز بازی با آثار مشابهی مانند Inside یا Limbo است در بازی های ذکر شده شما به تنهایی باید پازل های بازی را حل کنید اما در این بازی و با وجود مویی و امکانات مختلفی که در اختیار دارید و همچنین هماهنگ شدن با او، بازی را وارد سطح جدید می کند. Wishfully سازندگان بازی با اضافه کردن یک شخصیت حیوان به خوبی چالش های بازی را به مراتب جذاب تر کرده اند اما با وجود پیچیده شدن چالش ها زمان زیادی برای حل آنها لازم نیست و روند بازی در انجام پازل ها سرعت نسبتا بالایی دارد.
گرافیک بازی مخصوصا در مکان های پر جزئیات به شدت زیباست و پتانسیل گرفتن کارگردانی هنری بهترین بازی سال را دارد. وجود محیط های متنوع جنگلی و کارخانه ای و صحرا باعث شده تا طراحان، قدرت خود را در خلق فضاهای گوناگون به رخ بکشند و با وجود ایرادهایی که در ادامه خواهم گفت اما گرافیک بازی بسیار خیره کننده و چشم نواز است. طراحی محیط و شخصیت های بازی از انیمه های مختلفی الهام گرفته شده و حس و حال متفاوتی را به شما میبخشد.
لازم است تا یک سری توضیحات در رابطه با مویی حیوان کوچک همراه لانا بدهم. مویی در طول سفر هیجان انگیزی که در پیش دارید همراه شماست و در حل و پیشروی پازل ها و داستان بازی به شما کمک زیادی می کند. البته لانا هم در انجام مراحل به او کمک می کند چرا که مویی به یک مورد خاص(که در بازی متوجه می شوید) فوبیا دارد و حتما باید هنگام رد شدن از آن مورد خاص شما به کمک او بیایید. در کل دستورهایی مانند توقف مویی، نوازش او، دستور به حرکت و یا انتخاب مکان حرکت مویی همگی از وظایفی است که شما می توانید به مویی بدهید تا به بهترین شکل به شما کمک کند. در ضمن فکر اینکه از دست مویی خلاص بشوید و تنهایی به ماجراجویی خود ادامه دهید را از سر خود بیرون کنید چرا که در هر چند مرحله، بازی برای شما مکانی قرار می دهد تا فقط به دست مویی بتوانید از آن عبور کنید.
در بازی دو نوع دشمن از نوع حیوان و ربات وجود دارد که برای شکست هر کدام نیازمند انجام راهکاری متفاوت هستید اما تنوع دشمن ها کم است و این یکی از ضعف های محسوس بازی است همینطور هوش مصنوعی دشمن ها مخصوصا ربات ها ضعیف طراحی شده. انیمیشن های شخصیت اصلی بازی بغییر از زمان پریدن و تکان خوردن دست لانا تمیز طراحی شده و حس پلتفرمینگ خوبی را هنگام جهش از یک سکو به سکوی دیگر یا بالا رفتن از طناب القا می کند.
بازی دیالوگ ندارد و صدای پسربچه و دوست حیوانش به زبان محلی است و طبعاً قابل فهم نیست اما همین نامفهوم بودن دیالوگ ها اتمسفر بازی را به خوبی جلو می برد. بازی های مشابه Planet Of Luna که در بالا ذکر شد موسیقی هایی مناسب هر صحنه و همچنین جلوه های ویژه صوتی بسیار دقیقی دارند به طوری که با وجود گرافیک پایین و گیمپلی نسبتا معمولی، موسیقی و جلوه های ویژه صوتی باعث می شود تا در همان تجربه کوتاه شما را میخکوب صندلی کند و مجبور شوید تا انتهای بازی را تجربه کنید، موردی که در Planet Of Luna به شدت بد استفاده شده و کلمه "فاجعه" مناسب آن است. موسیقی های بازی به خودی خود بسیار خوب ساخته شده اما در جا و مکان نامناسب قرار گرفته؛ یعنی بازی اتمسفر های مختلفی مانند ترس یا امیدواری و خوشحالی دارد اما موسیقی هایی که برای این صحنه ها انتخاب شده اصلا مناسب و درگیر کننده نیست. همچنین صدای حیوانات یا محیط اطراف به شدت مصنوعی طراحی شده. اما اگر از این مورد بگذریم مکان های مختلف بازی پویا هستند مثلا در محیط های جنگلی مورچه ها در حال حرکت سنگ هستند و این به فعال بودن صحنه ها کمک کرده.
بازی با وجود محیط غمگینی که دارد در بعضی از قسمت ها طنز خود را حفظ کرده و این با حضور مویی (همان حیوان کوچک همراه لانا) امکان پذیر شده. امکان تعامل و نوازش مویی باعث شده تا حس ارتباطی که بین مویی و لانا ایجاد شده حفظ شود؛ ابتکاری ساده اما اثربخشی است.
در تجربه چهار و نیم ساعته ای که با پلتفرم پی سی داشتم مشکل عدم بهینه سازی بسیار به چشم می خورد با وجود تغییر گرافیک اما همچنان بازی به صورت بریده بریده اجرا میشد.
همچنین این بازی در سرویس گیم پس حضور دارد و طرفداران و دارندگان این سرویس می توانند تا به راحتی به این بازی دسترسی داشته باشند.
بی شک اگر موسیقی بازی مناسب با صحنه های آن بود شاهد یکی از ارزشمند ترین بازی های سال بودیم اما متأسفانه عدم بهینه سازی، تنوع پایین دشمن و ضعیف بودن جلوه ها صوتی باعث شده تا سازندگی با ساخت پازل های چالشی سرگرم کننده و گرافیک خیره کننده محصولی را خلق کنند که انگار دوست دارد به هدف خود برسد اما در این بین مشکلاتی سر راهش سبز می شود. در کل اگر در تجربه بازی صدای آن برایتان مهم نیست به شدت این بازی را پیشنهاد می کنم تا تجربه هر چند کوتاه اما بسیار لذت بخشی را تجربه کنید.
با تشکر از همراهی شما؛ حتما نظرات خودتون رو به اشتراک بگذارید و اگر هم از این بررسی خوشتون با لایک کردن برای ادامه بررسی بازی های مختلف به من انرژی بدید.
