راستی اینکه میگن یبار معتاد، همیشه معتاد شاید چندانم بیراه نباشه. مثلا من یه زمانی به یه چیزی خیلی وابسته بودم و کلا اوضامو بهم ریخته بود. و هر بارم که میخواستم ترک کنم آخرش شکست میخوردم. بعد مدت ها یه جایی خوندم که عادتای ما از قانون پایستگی پیروی میکنن. لااقل تا حدی!
ینی از بین نمیرن بلکه از یه شکل به شکل دیگه تغییر میکنن. خلاصه که این باعث شد تا دنبال یه جایگزین کم تر مخرب برای اعتیادم بگردم و اینطوری شد که دوباره معتاد شدم. اما ایندفه به فیلم و سریال! قبل از اینم یه عالمه می دیدم اما الان دیگه زیادی زیاد شده تا جای اون عادته هم بگیره. همزمان دارم سه چهارتا سریال و کلی فیلم میبینم. دنیایین واسه خودشون! و برخلاف تصور فقط واسه سرگرمی نیستن و خیلی هم میتونن آموزنده باشن. حالا بستگی به فیلم یا سریالش داره.
احتمالا این انشای خوبی برای تعطیلات خود را چگونه گذراندید نباشه اما چه اهمیتی داره؟ کم کم دارم یاد میگیرم که آروم باشم. انقد بی خودی دست و پا نزنم و تفریح و سرگرمیم به عنوان یه بخش مهم از زندگی بپذیرم و بهش رسمیت بدم. به شما هم همینو پیشنهاد میکنم. واسه تفریح کردن وقت بذارید. علایق جانبیتونو دنبال کنید. شاید این تفریح یه کار ساده مثل درست کردن یه قهوه عالی باشه (همون کاری که موسس اینستاگرام به شدت دنبالش بود به عنوان یه سرگرمی.) یا یاد گرفتن یه زبان جدید که واستون جالبه و همیشه گوشه ذهنتون بوده. یا مثل من بشینید فیلم و سریال ببینید. اما از لحاظ زمانی که واسش میذارید برخلاف من باشید:)
خلاصه که تو این دنیای عجیب و غریب و گاه مزخرف که مثل یه طوفان میمونه، همه ما به یه سری طناب نیاز داریم که باهاش خودمونو به یه تیربرقی چیزی ببندیم تا به فنا نریم. پس چه بهتر که فقط یه طناب مثل شغل یا رابطه عاطفی نداشته باشیم و دنبال طناب‌های بیشتری باشیم.
حالا این وسط این ویرگولم میتونه نقش یه نخو داشته باشه:)
