به نام قبله حاجات
چهل و هفتمین سوره قرآن کریم سوره محمد (ص) است. این سوره 95امین سوره ای هست که بر پیامبر بزرگوار نازل شده است. 38 آیه در این سوره جای گرفته که همگی در مدینه منوره بر قلب پیامبر اسلام خوانده شده است.
اولین مبحثی که در این سوره به آن پرداخته شده است، بحث کفر و ایمان و علل و آثار هر کدام است.
در اولین آیه اشاره به نتیجه کفر دارد. کسانی که کفر بورزند و راه خدا را مسدود نمایند، نتیجه اعمالشان از بین خواهد رفت. لذا نتیجه پوشاندن حقیقت (کفر ورزیدن) و مخالفت با راهی که خداوند بزرگ برای انسان ها تدارک دیده، چیزی جز شکست نیست.
در مقابل کافران، مومنان قرار دارند. البته مومنی حقیقی است که همراه ایمان خود و بر اساس باورهایش، زندگی خود و رفتار و اعمالش را نیز تنظیم کند. همچنین برای اینکه دشمنان پیامبر افکار عمومی را فریب نداده و خود را مومن به خدا و پیامبر را شاعری مجنون جا نزنند، بلافاصله بیان میکند که ایمان آوردن به قرآن نیز همراه همان ایمان حقیقی است. چرا که قرآن حقیقتی است از جانب خداوند برای بندگان.
این گروه نیز به نتایجی دست خواهند یافت. نتیجه اعمال آنها دو چیز است: 1- خداوند اشتباهات و گناهان آن ها را خواهد بخشید 2- اوضاع و احوال آنها را نیز رو به راه خواهد کرد. خلاصه یعنی خداوند هر دنیای آنها را آباد خواهد کرد و هم آخرت آنها.
(این نوشته تکمیل خواهد شد ...)
